Wechselbalg - Eisregen

Man hat dich gleich erschlagen

Als sie den Sohn dir raubten

Die Missgeburt — den Wechselbalg

Verschleppten mich tief in den Wald

Drohten mich in den Moorast

Brachen (ein paar?) kleine Knochen

Bis das Ding dort nicht mehr Atmet

Das solch Hass in ihnen schürte

Doch die Erdschicht war zu dick

Die meinen Leib bedeckte

Und das Grab nicht tief genug

Um mich darin zu halten

Doch schwebt ein Funke tief im Herzen

Hält mich am Leben, lindert die Schmerzen

Fügt Fleisch zusammen, ???

zerschlissen

Und heilt die Wunden von Menschenhand gerissen

Ich kann warten

Hab mir ein Mäntelein genäht

Aus Laub und Tierkadavern

Ernähre mich von rohem Fleisch

Das hält den Hass konstant

Muss mich aber noch gedulden

Bis meine Zeit gekommen

Dann werd ich jene jagen

Die meine Mutter mir genommen

In lauen Sommernächten

Bade ich im Blut der Tiere

Tanze nackt auf Waldeslichtung

Und kreische irr im Mondesschein

Meine Krallen wachsen langsam

Doch bald sind sie scharf genug

Um Waffen mir zu sein

Mutter!

Arme Mutter!

Wärst du hier an meiner Seite

Dies Fest ist nur für dich

Heut Nacht wird gefeiert

In Menschenblute feierlich

Betret ihr Dorf beim Mondesschein

Durch Hintertüren steig ich ein

Morde vorwärts mir den Weg

Bis ihr Fleisch in meinen Augen klebt

Und niemand überlebt

Hol jeden einzeln

Und dann die ganze Brut

Verteil die Stücke

Und trinke ihr Blut

Die Krallen tanzen

Ich lasse sie singen

Mit wahrer Anmut

In feines Fleisch dringen

Am nächsten Morgen

Wird niemand sich erheben

Denn nur ein Wesen

Ist noch am leben

Und kehrt zurück

In den Wald

Je werd meteen vermoord

Toen ze je zoon stalen?

De freak - de changeling

Nam me diep het bos in

Bedreigde me in de moerastak

Brak (een paar?) kleine botten

Tot dat ding stopt met ademen

Dat voedde zo'n haat in hen

Maar de laag aarde was te dik

die mijn lichaam bedekte

En het graf niet diep genoeg

Om mij binnen te houden

Maar een vonk zweeft diep in het hart

Houdt me in leven, verlicht de pijn

Sluit aan bij vlees, ???

aan flarden

En geneest de wonden die door de hand van de mens zijn verscheurd

ik kan wachten

Ik naaide een jas

Gemaakt van bladeren en kadavers van dieren

Voed me met rauw vlees

Dat houdt de haat constant

Maar ik moet nog geduld hebben

Tot mijn tijd komt

Dan zal ik die jagen

die mijn moeder van me afnam

Op milde zomeravonden

Ik baad in het bloed van dieren

Dans naakt op een open plek in het bos

En krijsen waanzinnig in het maanlicht

Mijn klauwen groeien langzaam

Maar al snel zijn ze scherp genoeg

Om wapens voor mij te zijn

Moeder!

Arme moeder!

Als je hier aan mijn zijde was

Dit festival is alleen voor jou

Er is een feestje vanavond

In menselijk bloed plechtig

Betreed hun dorp bij maanlicht

Ik kom binnen via achterdeuren

Dood mijn weg naar voren

Tot haar vlees in mijn ogen blijft plakken

En niemand overleeft

Krijg ze allemaal afzonderlijk

En dan de hele kroost

Deel de stukjes uit

En drink haar bloed

De klauwen dansen

ik laat haar zingen

Met ware gratie

Doordringen fijn vlees

De volgende ochtend

Niemand zal opstaan

Omdat er maar één wezen is

Leeft nog steeds

en keert terug

In het woud