Vorabend Der Schlacht - Eisregen

Die Sonne verglüht am Firmament

Vielleicht das letzte Mal, dass ich dies sehe

Es ist kühl hier draußen bei den Eichen

Der Abendwind trocknet meine nasse Haut

Mein Blick wandert über die Felder

Ein Bild des Friedens zeigt sich mir

Morgen wird unser Blut den Boden tränken

Und viele werden am Abend nicht mehr sein

Mein starrer Blick spiegelt sich im Stahl der Waffe

Die mein Vater mir gab, als er in meinen Armen starb

Damals war ich noch ein Kind

Doch diese Zeit ist so lange schon vorbei

Meine Jugend verlor ich im Krieg

Meine Unschuld vom Blut der Feinde fortgewaschen

Ihre Todesschreie töten einen Teil von mir

Bis nur noch blieb, was ich jetzt bin…

Und so graut der junge Morgen

Die Feuer vor den Zelten sind längst verloschen

Meine Augen starren in die letzte Glut

Kaum jemand fand Schlaf in dieser Nacht

Behutsam beginn ich mein Pferd zu satteln

Und streichle ein letztes Mal den nackten Stahl

Der bald verkrusten wird vom Blut des Feindes

Nur noch wenige Stunden, dann beginnt das Morden

Ich denke zurück an die Schlachten, die ich schlug

Jede Narbe an meinem Leib erzählt ihre Geschichte

Wie vielen ich den Tod brachte, weiß ich nicht mehr

Hunderte Gesichter, deren Namen ich nicht kannte

Doch keines davon werd ich je vergessen

Längst stehen wir in Reih und Glied

Die Schlachtformation ist eingenommen

Der Feind als bloßer Scherenschnitt am Horizont

Doch jeder Schritt bringt mich ihm näher

Dann endlich klirrt der Stahl auf nackten Stahl

Die Welt um mich herum färbt sich scharlachrot

Wie im Wahnsinn kämpfe ich um mein Leben

Doch irgendwann endet auch dies…

Ein letztes Mal heben sich meine Lieder

Mein Leib vereert vom Hieb der Schwerter

Die Sonne entschwindet im blutroten Licht

Ihren letzten Strahl nehm ich mit hinüber…

De zon brandt aan het firmament

Misschien de laatste keer dat ik dit zie

Het is kil hier bij de eiken

De avondwind droogt mijn natte huid

Mijn blik dwaalt over de velden

Een beeld van vrede laat zich aan mij zien

Morgen zal ons bloed de grond doordrenken

En velen zullen er 's avonds niet meer zijn

Mijn blik wordt weerspiegeld in het staal van het wapen

Die mijn vader me gaf toen hij stierf in mijn armen

Ik was toen nog maar een kind

Maar die tijd is al lang voorbij

Ik verloor mijn jeugd in de oorlog

Mijn onschuld weggewassen door het bloed van vijanden

Haar doodskreten doden een deel van mij

Totdat alleen bleef wat ik nu ben...

En zo breekt de jonge ochtend aan

De vuren voor de tenten zijn allang uit

Mijn ogen staren in de laatste sintels

Bijna niemand heeft die nacht geslapen

Ik begin voorzichtig mijn paard te zadelen

En nog een laatste keer over het kale staal strelen

Binnenkort bedekt met het bloed van de vijand

Nog een paar uur en dan begint het moorden

Ik denk terug aan de gevechten die ik heb gevochten

Elk litteken op mijn lichaam vertelt zijn verhaal

Ik weet niet meer hoeveel ik er heb vermoord

Honderden gezichten waarvan ik de namen niet kende

Maar ik zal ze nooit vergeten

We staan ​​al lang in de rij

De gevechtsformatie is ingenomen

De vijand als louter silhouet aan de horizon

Maar elke stap brengt me dichter bij hem

Dan klettert eindelijk het staal op het blanke staal

De wereld om me heen wordt scharlaken

Ik vecht als een gek voor mijn leven

Maar uiteindelijk komt hier een einde aan...

Nog een laatste keer dat mijn liedjes opkomen

Mijn lichaam verslonden door de slag van zwaarden

De zon verdwijnt in het bloedrode licht

Ik breng je laatste straal over...