Tot / Untot - Eisregen

Es ist das Fleisch, das mich verachtet

Verseuchtes Blut, kontaminiert

Im Venenland wird abgerechnet

Dort, wo der Tod im Takt pulsiert

Ich schau mir selbst beim Sterben zu

Brauch keinen Spiegel, der es mir zeigt

Ein Blick an mir selbst herunter

Macht mich für den Tod bereit

… mit aller Macht

Hab seine Ankunft vorbereitet

… dass ich darauf warte

Dass er durch die Tore schreitet

Denn mein Körper ihm geöffnet

Sperrangelweit bis an den Rand

Doch wird dies nur den Schmerz beenden

Der jede Zelle in mir fand

Hab mir mein eigenes Grab geschaufelt

Hinter dem Haus in Handarbeit

Der Boden hart und festgefroren

Denn der Frühling ist noch weit

Und so geh ich in den Garten

Trete langsam vor das Loch

Hat lang genug auf mich gewartet

Weil mein Herz noch immer pocht

Kann mich kaum mehr aufrecht halten

Jeder Nerv nach Ruhe schreit

Selbst der Tod hat mich verraten

Doch nun ist es an der Zeit

Leg mich hinein in Mutter Erde

Mein Platz im Leben ist ein Grab

Spür, wie die Kälte in mich dringt

Nimm mir das Fieber zarter???

Meine Augen werden trübe

Die Kraft zum Blinzeln nicht mehr reicht

Doch so bleiben nur Sekunden

Bis der Glanz aus ihnen weicht

Doch dann spür ich jenes Feuer

Und voller Grauen wird mir klar

Jener Biss, der mich herbrachte

Macht etwas anderes für mich wahr

Dann plötzlich setzt der Herzschlag aus

Doch mein Leib sich bald erhebt

Steigt unbeholfen aus dem Grabe

Weil der Tod ihn neu belebt

Tod ist relativ… scheiße

Het is het vlees dat me veracht

Geplaagd bloed, besmet

In het Venenland word je gefactureerd

Daar, waar de dood op het ritme pulseert

Ik zie mezelf sterven

Je hebt geen spiegel nodig om het me te laten zien

Een blik op mezelf

Maakt me klaar voor de dood

... met al zijn macht

Voorbereid op zijn komst

... dat ik erop wacht

Dat hij door de poorten schrijdt

Omdat mijn lichaam zich voor hem opende

Vergrendelingsbreedte tot aan de rand

Maar dit zal alleen maar een einde maken aan de pijn

Wie heeft elke cel in mij gevonden

Ik heb mijn eigen graf gegraven

Handgemaakt achter het huis

De grond hard en bevroren

Omdat de lente nog ver weg is

En dus ga ik de tuin in

Stap langzaam voor het gat

Heeft lang genoeg op me gewacht

Omdat mijn hart nog steeds klopt

Ik kan mezelf amper rechtop houden

Elke zenuw schreeuwt om rust

Zelfs de dood heeft me verraden

Maar nu is het tijd

Leg me neer in Moeder Aarde

Mijn plaats in het leven is een graf

Voel de kou mij doordringen

Mijn koorts zachter maken???

Mijn ogen worden troebel

De kracht om te knipperen is niet langer genoeg

Maar dat zijn slechts seconden

Tot de glans van ze vervaagt

Maar dan voel ik dat vuur

En vol afschuw realiseer ik me

De hap die me hier bracht

Maakt iets anders waar voor mij

Dan stopt plotseling de hartslag

Maar mijn lichaam zal snel opstaan

Klimt onhandig uit het graf

Omdat de dood hem doet herleven

De dood is relatief... shit