Stahlschwarzschwanger - Eisregen

Seit 12 Tagen bin ich gereist

Doch nur bei Licht, der Nacht zum Trotze

Ich bin der Sonne schönstes Kind

Weil mich ihr Schein…

Weil mich ihr Schein zum Leuchten bringt

Des Nachts schlief ich im Staub der Straße

Mein Antlitz dem Monde abgewandt

Will nie mehr seine bleiche Schönheit sehn

Will nie mehr kalt…

will nie mehr kalt im Dunkeln stehn

Sonnenlicht, reinige mich

Brenne dich tief ein, unter die Haut

Vertreib die Schatten, die mir so vertraut

Sonnenlicht, errette mich

Lösch die Sünden, Wasch mich rein

Will immer treu dein Diener sein

Doch das Sonnenlicht reinigt mich nicht

War zu tief im Abgrund, ein Teil davon

Stahlschwarzschwanger, des Todes Sohn

Sonnenlicht, es trifft mich nicht

Schwarz wie die Nacht, selbst am helligsten Tag

Doch das Dunkel im Herzen, egal was kommen mag

Ich bin der Sonne wirklich zugetan

Schau aufmerksam die Welt bei Lichte an

Und weine, weil es mich nicht wärmen kann

Ich bin allein, so allein in meiner Haut

Nur der Hunger lässt mich aufrecht stehn

Treibt mich vorwärts, lässt mich niemals untergehn

Ich weißgenau wie ich ihn stillen kann

Mit einem Leben — Egal ob Frau, ob Mann

Schau zu, wie der Nachmittag stirbt

Die ersten Abendnebel ziehen auf

Um mich herum das Licht verglüht

Als ob es mich das letzte Mal berührt

Doch das Sonnenlicht reinigt mich nicht

War zu tief im Abgrund, ein Teil davon

Stahlschwarzschwanger, des Todes Sohn

Und dann Endlich das reine Schwarz

Benetzt das trocken Auge taufrisch

Füllt die Lunge mit neuem Leben

Gedeckt die Welt als Gabentisch

Seit 1000 Jahren bin ich gereist

Bei Mondeslicht, dem Tag zum Trotze

Ich bin des Nachtwinds schönstes Kind

Weil mich sein Hauch…

Weil mich sein Hauch zum Leben bringt

Ik ben 12 dagen op reis geweest

Maar alleen in het licht, ondanks de nacht

Ik ben het mooiste kind van de zon

Omdat hun rekeningen mij...

Omdat hun gloed me doet stralen

's Nachts sliep ik in het stof van de straat

Mijn gezicht wendde zich af van de maan

Wil zijn bleke schoonheid nooit meer zien

Nooit meer koud willen hebben...

nooit meer koud in het donker willen staan

Zonlicht reinigt mij

Verbrand jezelf diep, onder de huid

Verjaag de schaduwen die mij zo bekend voorkomen

Zonlicht, red mij

Wis de zonden, was me schoon

Zal altijd trouw uw dienaar zijn

Maar het zonlicht reinigt me niet

Was te diep in de afgrond, een deel ervan

Staalzwart zwanger, de zoon van de dood

Zonlicht, het raakt me niet

Zwart als de nacht, zelfs op de helderste dag

Maar de duisternis in het hart, wat er ook mag komen

Ik ben echt dol op de zon

Kijk goed naar de wereld in het licht

En huilen omdat het me niet kan verwarmen

Ik ben alleen, zo alleen in mijn vel

Alleen honger houdt me overeind

Drijft me vooruit, laat me nooit in de steek

Ik weet precies hoe ik hem borstvoeding moet geven

Met één leven — Het maakt niet uit of het een vrouw of een man is

Kijk hoe de middag sterft

De eerste avondmist trekt op

Om mij heen sterft het licht

Alsof het me voor de laatste keer raakt

Maar het zonlicht reinigt me niet

Was te diep in de afgrond, een deel ervan

Staalzwart zwanger, de zoon van de dood

En dan eindelijk het pure zwart

Bevochtigt de droge ogen met dauw

Vult de longen met nieuw leven

Zet de wereld als een geschenktafel

Ik heb 1000 jaar gereisd

Bij maanlicht, ondanks de dag

Ik ben het mooiste kind van de nachtwind

Omdat zijn adem...

Omdat zijn adem me tot leven brengt