Abglanz Vom Licht - Eisregen

Wenn der helle Tag sich in deinen Augen bricht

Doch sein Schein berhrt dich nicht

Ich seh die Schatten auf deinem Gesicht

1000 Narben in den Zgen eingegraben

Als Abglanz vom Licht…

Da war niemand mehr, der zu dir spricht

Sie sind alle schon fort

Wohin sie gingen, weit du nicht

Nur ihr Fleisch blieb zurck

Ihr Blut in deinen Augen trbt die Sicht

Wie ein Abglanz vom Licht

Und ein weitrer Teil von dir zerbricht…

Doch manchmal ist da eine Stimme

Die aus dem Dunkel zu dir spricht

Du kennst ihren sanften Klang

Doch ihren Namen kennst du nicht

Du verstehst kaum, was sie dir sagt

Und irgendwann verstummt sie ganz

Das Schemen verschwand im Lichterglanz

Von deinen Hnden tropft das dunkle — Rot…

Und du bleibst allein zurck mit dem — Tod…

Von dem, was du tatest

Wendest du ab das Gesicht

Niemand soll dich so sehen

Hier, im Abglanz vom Licht…

Wanneer de heldere dag breekt in je ogen

Maar zijn glans raakt je niet

Ik zie de schaduwen op je gezicht

1000 littekens in de treinen gegraven

Als een weerspiegeling van het licht...

Er was niemand meer om met je te praten

Ze zijn allemaal weg

Waar ze heen gingen weet je niet

Alleen hun vlees bleef

Je bloed in je ogen vertroebelt je zicht

Als een weerspiegeling van het licht

En een ander deel van jou breekt...

Maar soms is er een stem

Wie spreekt tot jou vanuit de duisternis

Je kent hun zachte geluid

Maar je kent haar naam niet

Je begrijpt nauwelijks wat ze je vertelt

En op een gegeven moment valt ze stil

Het plan verdween in de gloed van licht

Uit je handen druipt het donkere - rode...

En je wordt alleen gelaten met - de dood...

Van wat je deed

Draai je je gezicht weg?

Niemand zou je zo moeten zien

Hier, in de weerkaatsing van het licht...