Да разве сердце позабудет - Эдуард Хиль, Камертон

Над спортивной ареной капризное солнце,

И удача не каждому будет светить.

Вы на бой провожаете ваших питомцев,

Этот взгляд никогда мы не сможем забыть.

Да разве сердце позабудет

Того, кто хочет нам добра?

Того, кто нас выводит в люди,

Кто нас выводит в мастера.

В этом зале вы нам не читали морали:

Просто место нам всем в вашем сердце нашлось,

Просто в ваших глазах мы порою читали

И улыбку, и гнев, и безвыходность слёз.

Всё отдав до конца, трудный день отработав,

Вы о завтрашнем дне начинали мечтать.

Вы--конструктор побед, Королёв наших взлётов.

Мы вам верим и, значит, должны побеждать!

Мы уйдём: чемпионы и просто спортсмены--

Вам с другими придётся с нуля начинать.

Вы таланту и мужеству знаете цену.

Пусть другие научаться вас понимать.

Grillige zon over de sportarena,

En geluk zal niet voor iedereen schijnen.

Je begeleidt je huisdieren naar de strijd,

Deze look zullen we nooit vergeten.

Zal het hart vergeten?

Iemand die het beste met ons voor heeft?

Degene die ons naar mensen leidt

Die ons naar de meesters brengt.

In deze zaal heb je ons geen moraal voorgelezen:

We hebben net een plek gevonden voor ons allemaal in je hart,

Gewoon in jouw ogen lezen we soms

En een glimlach, en woede, en hopeloosheid van tranen.

Na alles tot het einde te hebben gegeven, een dag hard gewerkt te hebben,

Je begon te dromen over morgen.

Jij bent de ontwerper van overwinningen, de koningin van onze starts.

Wij geloven in jou en daarom moeten we winnen!

We zullen vertrekken: kampioenen en alleen atleten -

Jij en anderen zullen vanaf nul moeten beginnen.

Je kent de prijs van talent en moed.

Laat anderen je leren begrijpen.