Otrov - Edo Maajka, Dino Saran

Od kad sam usto sjeban, ubi me nervoza

Dugo sam bez posla haman opada mi kosa

Mala u vrtiću, imam vremena dosta

Filmovi u glavi i opet silujem mozak

Vadim naše stare svađe, kopam po ranama

Ne razmišljam o tebi, razmišljam o tvojim manama

Smišljam napad, davno si me jednom napala

Spremio sam rakete od krivnje, fosfora i napalma

Sve ih imam, samo se filam, dok filetiram ribu, krompir, batat, voliš batat

Počnem vagat ko se kome išo više ispričavat i takve gluposti i sranja

Nisko od početka dana

Ti umorna sa posla i još nasmijana

3 su rečenice dosta da si razjebana

A ja pogađam sa svih 5, vježbo pola dana

Ja sam kreten sa ekrana!

Osjećam dolazi bijes

Kad vojske dižu se u meni

Medicina za stres

Kad lice blijedi i crveni

Osjećam dolazi strah

Vuče u vodu preduboku

Tvoj dah ga mrvi u prah

I izgubi se u tvom oku

Zauvijek

Ti si moj otrov i lijek

To nisam ja, to je gnojni dio mene

Mali, skontam ga al tek kad me sjebe

Kad već bude kasno, kad otrov pljunem na sve strane

Kad tebi padnem u očima odmah i sebi padnem

To nisam ja i znam da znaš jer bi do sada spakovala stvari

Nego mi lažeš da ne opada mi kosa ba

To sam ja, sretnik što te ima, rijetka i posebna

I ja sam poseban, često zajebem u tome sam dosljedan

Ti znaš te otrove i iz tebe su prskali

Od tvojih 5 rečenica drugi ne bi ustali

Znam taj mali dio nesigurni, volim ti i njega

Mi smo srodne duše, evo mu cimera

Nek odjebu, nek se ne vraćaju

Hvala, doviđenja

Ne sjećam se više svađa

Al se sjećam pomirenja

Osjećam dolazi bijes

Kad vojske dižu se u meni

Medicina za stres

Kad lice blijedi i crveni

Osjećam dolazi strah

Vuče u vodu preduboku

Tvoj dah ga mrvi u prah

I izgubi se u tvom oku

Zauvijek

Ti si moj otrov i lijek

Sinds ik het zat ben, ben ik nerveus

Ik ben lange tijd werkloos geweest, mijn haar valt uit

Baby in de kleuterschool, ik heb tijd genoeg

Films in mijn hoofd en ik verkracht mijn hersenen weer

Ik neem onze oude ruzies weg, ik graaf door mijn wonden

Ik denk niet aan jou, ik denk aan je gebreken

Ik ben een aanval aan het plannen, je hebt me lang geleden een keer aangevallen

Ik heb raketten gered van schuldgevoel, fosfor en napalm

Ik heb ze allemaal, ik vul mezelf gewoon, terwijl ik vis, aardappelen, zoete aardappelen fileer, jij houdt van zoete aardappelen

Ik begin af te wegen wie zich nog meer verontschuldigt tegenover wie en wat een onzin en shit

Laag sinds het begin van de dag

Je bent moe van je werk en lacht nog steeds

3 zinnen is genoeg om je in de maling te nemen

En ik denk dat met alle 5 een halve dag oefenen

Ik ben een schermer!

Ik voel woede opkomen

Wanneer legers in mij opstaan

Stressmedicijn

Wanneer het gezicht vervaagt en rood wordt

Ik voel angst opkomen

Het sleept te diep het water in

Je adem brokkelt af tot stof

En verdwaal in je ogen

Voor altijd

Jij bent mijn vergif en medicijn

Ik ben het niet, het is het etterende deel van mij

Jongen, ik besef het pas als hij me neukt

Als het te laat is, als ik vergif in alle richtingen spuug

Als ik in jouw ogen val, word ik meteen verliefd op mezelf

Ik ben het niet en ik weet dat je het weet, want je zou nu dingen inpakken

Je liegt tegen me dat mijn haar niet uitvalt

Ik ben het, gelukkig met jou, zeldzaam en speciaal

En ik ben speciaal, ik neuk er vaak in dat ik consistent ben

Je kent die vergiften en ze spatten uit je?

Van je 5 zinnen zouden anderen niet opstaan

Ik ken dat kleine stukje onzeker, ik hou van jou en hem

We zijn geestverwanten, hier is zijn kamergenoot

Laat ze oprotten, laat ze niet terugkomen

Dank u vaarwel

Ik herinner me de ruzie niet meer

Maar ik herinner me verzoening

Ik voel woede opkomen

Wanneer legers in mij opstaan

Stressmedicijn

Wanneer het gezicht vervaagt en rood wordt

Ik voel angst opkomen

Het sleept te diep het water in

Je adem brokkelt af tot stof

En verdwaal in je ogen

Voor altijd

Jij bent mijn vergif en medicijn