The Almost People - East Of The Wall

We fled this with lurching stride

We fled this, a burst of fire and pride

Running away, no one can turn it around

Fury, sound

Smoke, it’s all those fires could sow

A prayer to sear the ground

A sole, raw plume in air, set to fall again

Slowly watching the crash exploding in slow-mo

It went on and on

Smoke, alive, its limbs encroach with heaving breaths like bray

The spires rise, cascade, and we’re overrun

In time we’ll dream this way

Backdrop burned into the eye

It only shades how we haven’t won

And how much more to lose in that black eye

A golem congealing ash into form

Filled in like Bezalel, it’s real

Willed up like fire

And to believe every homily shapes its mind

It’s real, it’s real

Lines of the throngs ignite

And wails fall, drowned

It molted viscous and rank

Wrong, yet alive

By morning eyes have coalesced

And leached off the light

Reeling from qualia’s worst cryptic trial

So spread like wild

And flash down to soil

New heat wrapped around the stalks

What was once evergrown fuels best

And ends still

Won’t you forget?

Won’t you have had enough of quandaries?

What’s lost is lost

In the silence, after the eulogy

Renounce all sides, all ties

«I'm done, I’m done.»

In the silence, it’s enough to yearn and sigh

«I'm done.»

We zijn hier met grote passen vandoor gegaan

We ontvluchtten dit, een uitbarsting van vuur en trots

Weglopen, niemand kan het omdraaien

Woede, geluid

Rook, het zijn al die vuren die kunnen zaaien

Een gebed om de grond te verschroeien

Een enige, rauwe pluim in de lucht, klaar om weer te vallen

Langzaam kijken naar de crash die explodeert in slow-mo

Het ging maar door en door

Rook, levend, zijn ledematen komen binnen met deinende ademhalingen als bray

De torenspitsen stijgen, cascade, en we zijn overspoeld

Na verloop van tijd dromen we op deze manier

Achtergrond in het oog gebrand

Het geeft alleen aan hoe we niet hebben gewonnen

En hoeveel meer te verliezen in dat blauwe oog

Een golem die as in vorm laat stollen

Ingevuld zoals Bezalel, het is echt

Opgejaagd als vuur

En om te geloven dat elke homilie zijn geest vormt

Het is echt, het is echt

Lijnen van de menigte ontbranden

En gejammer valt, verdronken

Het verveld stroperig en rank

Verkeerd, maar toch levend

Tegen de ochtend zijn de ogen samengevoegd

En lekte uit het licht

Aan het bijkomen van Qualia's ergste cryptische proef

Dus verspreid je als een gek

En flits naar de aarde

Nieuwe warmte om de stengels gewikkeld

Wat ooit doorgroeide brandstoffen het beste was

En eindigt nog steeds

Zal je het niet vergeten?

Zal je niet genoeg hebben van dilemma's?

Wat verloren is, is verloren

In de stilte, na de lofrede

Doe afstand van alle kanten, alle banden

"Ik ben klaar, ik ben klaar."

In de stilte is het genoeg om te verlangen en te zuchten

"Ik ben klaar."