Beasteater - East Of The Wall

Built on high, the scaffold’s walls are hinged to the fold

The step slopes downward for none.

Their aims ran steep

So where, then, must you have tryst?

A crane of the neck- your crooked eyes rose to rest where the loft hung

The weight you’ve sweat here will not lighten your load

It gnaws on fragments of your tired soul.

Your line: an arc for progress

Your sky: a roof.

Your gate is closed.

The way for you is plowed

The cart you pull is culled from your bones

In darkness ashes coat your lungs.

In silence there is only defeat

Wisdom to you now is but a burden

The breeze that broke you came from your throat

No ire can keep burning.

No wrath is wrought by the lowly

A slow step and you’ve only to wait until, claws bent

Mind fogging, the next wind will topple you wholly

Cold mire, deep sopping… climb up and pull your load

The waves all broke, and sovereigns tend the falls

The tide broke, a cloven splash, and sovereigns tend the falls

As if rising again and again to be chopped at the knees was a gift

The impetus will fade with dusk

You sorrel nag, your coat is blood and rust

Hoog gebouwd, de wanden van de steiger scharnieren aan de vouw

De trede helt voor niemand naar beneden.

Hun doelen liepen steil

Dus waar moet je dan rendez-vous hebben?

Een kraan van de nek - je scheve ogen gingen omhoog om te rusten waar het hok hing

Het gewicht dat je hier hebt gezweet, zal je last niet verlichten

Het knaagt aan fragmenten van je vermoeide ziel.

Jouw lijn: een boog voor vooruitgang

Uw hemel: een dak.

Je poort is gesloten.

De weg voor jou is geploegd

De kar die je trekt, wordt uit je botten gehaald

In het donker bedekken as je longen.

In stilte is er alleen een nederlaag

Wijsheid voor jou is nu slechts een last

De bries die je brak kwam uit je keel

Geen vuur kan blijven branden.

Er wordt geen toorn gewrocht door de nederige

Een langzame stap en je hoeft alleen maar te wachten tot, klauwen gebogen

Geest beslaan, de volgende wind zal je volledig omverwerpen

Koud slijk, diep soppend... klim omhoog en trek je last

De golven braken allemaal, en vorsten verzorgen de watervallen

Het tij brak, een gespleten plons, en vorsten verzorgen de watervallen

Alsof steeds weer opstaan ​​om door de knieën te worden gehakt een geschenk was

De impuls zal vervagen met de schemering

Jij zuring zeur, je jas is bloed en roest