Fleshmaker - East Of The Wall

A mirthsome gold;

these lives you hold you’ll hide away

The lidless casket, the guilded lining

Shines in the old light, gleams in the muted bay

These lines have been etched in bone, carved and faded, stretched as taut as

stone.

Draped across the moonlit base, a mirrorbed reflects the faces bright in

the moment

Wide and awake with fright

Seared by the scorchlight, lives are worth we’ll trade

We couldn’t cower too quickly.

We couldn’t bear to brave the gaze of the end

And when the creep of flames engulf the all, you’ll swallow them whole

You’ll intake this bile, and you’ll reap what I’ve soiled, what you’ve sown

So have the stilted grown

Bury me in all the filth and shame, and all the moments filled with them

It’s all the same.

I’ll give it away

I’ll taint my flesh and you’ve naught but hell to taste

Tear it away.

The rot is palpable.

The waft escapes

The bread we broke sustaining you.

The blood, you choked, the draining flu

No sign that anyone knew.

Gods you hunger, so tear us wide and eat your fill

You look so tired.

I couldn’t save for you some raw meat

Your limbs are wires, but all I have for you is thawed

You’ll get your means.

You’ve earned these seeds

Now when you salivate you’ll bleed

Drawn to the stench of plebes who dulled their sheen to match a hope we

couldn’t feel

This is all we are: a listless gold, the lifeless old, frail in the moment

Scared as the eyes reveal their sheen.

Be careful what you hold

The flesh has turned, your wretch was earned

Bright in the moment, wide and awake with fright

Seared by the scorchlight, our lives are worth we trade

Een vrolijk goud;

deze levens die je hebt, je zult je verstoppen

De dekselloze kist, de vergulde voering

Schijnt in het oude licht, glanst in de gedempte baai

Deze lijnen zijn geëtst in bot, gesneden en vervaagd, zo strak gespannen als

steen.

Gedrapeerd over de maanverlichte basis, weerspiegelt een spiegel de gezichten helder in

het moment

Klaar en wakker van schrik

Aangebraden door het schroeilicht, zijn levens de moeite waard die we zullen ruilen

We konden niet te snel ineenkrimpen.

We konden het niet verdragen om de blik van het einde te trotseren

En wanneer het kruipen van vlammen alles overspoelt, slik je ze heel door

Je zult deze gal opnemen, en je zult oogsten wat ik heb bevuild, wat je hebt gezaaid

Dus zijn de hoogdravende gegroeid

Begraaf me in alle vuiligheid en schaamte, en alle momenten vol ermee

Het is allemaal hetzelfde.

Ik geef het weg

Ik zal mijn vlees bederven en je hebt niets dan een hel om te proeven

Scheur het weg.

De rotting is voelbaar.

De waft ontsnapt

Het brood dat we braken om je in leven te houden.

Het bloed, je verslikte je, de uitputtende griep

Geen teken dat iemand het wist.

Goden jullie hongeren, dus scheur ons wijd en eet je buik vol

Je ziet er moe uit.

Ik kon geen rauw vlees voor je bewaren

Je ledematen zijn draden, maar alles wat ik voor je heb is ontdooid

Je krijgt je middelen.

Je hebt deze zaden verdiend

Als je nu gaat kwijlen, ga je bloeden

Getrokken door de stank van plebes die hun glans dofden om te passen bij een hoop dat we

kon niet voelen

Dit is alles wat we zijn: een lusteloos goud, de levenloze oude, broos in het moment

Bang als de ogen hun glans onthullen.

Wees voorzichtig met wat je vasthoudt

Het vlees is veranderd, je ellendeling is verdiend

Helder in het moment, klaar en wakker van angst

Aangebraden door het schroeilicht, zijn onze levens de moeite waard om te ruilen