Handshake In Your Mouth - East Of The Wall

The distant mock of warmth: an aftertaste of the bodies' greeting collision

You’ll never feel that again

I thought I saw a rising tide dissolving the streets, and leaving blank shores

I strained to hear the distant waves encroaching, eroding wood and home

I can’t recall the sound of footsteps, the scent of skin

It washed away with the taste of ashes.

I grind my teeth but it’s gone

As we walk, we’ll pass through the last of night, sick with dust and smiles

The mock of warmth: you’ll never feel that again

De verre spot van warmte: een nasmaak van de begroetingsbotsing van de lichamen

Dat voel je nooit meer

Ik dacht dat ik een opkomend tij zag dat de straten oploste en lege kusten achterliet

Ik spande me in om de verre golven te horen die binnendringen, hout en huis uithollen

Ik kan me het geluid van voetstappen, de geur van huid niet herinneren

Het spoelde weg met de smaak van as.

Ik tandenknars, maar het is weg

Terwijl we lopen, gaan we door de laatste nacht, ziek van stof en glimlachen

De spot van warmte: dat voel je nooit meer