The Quiet Storm - Draconian

We stumble through life

Shedding the same tears

Forming the same stream

Asking the same questions

Dreading the new day

It’s so quiet here

Still violence is speaking

I close my eyes

A storm is coming

A spiral of conversion;

Broods from the core of stone-wielded luster

Yes, a storm is certainly coming…

Feel the surge

Rapidly we reach for clenched hands to save us

…and we see ourselves for the first

Time as the ones we truly are

As we bleed, as we die

Hands emaciated folds around our hearts

As we stand in line to leave this life;

To embrace the fear

To wear the crown of an empire never meant to be

Walking in circles

Reaping the afterglow

A human affliction drowning the undertow

I’d rather understand from where my tears derive

To accept the sadness of knowing and

Relieving the long lost hope

Than pursue the tarnished ways of man

But we exist here…

And we cry at night

We strompelen door het leven

Dezelfde tranen vergieten

Dezelfde stroom vormen

Dezelfde vragen stellen

Bang voor de nieuwe dag

Het is hier zo stil

Nog steeds is geweld aan het woord

Ik sluit mijn ogen

Een storm is op komst

Een spiraal van conversie;

Broedt uit de kern van met stenen gehulde glans

Ja, er komt zeker een storm aan...

Voel de golf

Snel grijpen we naar gebalde handen om ons te redden

...en we zien onszelf als eerste

Tijd zoals degenen die we echt zijn

Terwijl we bloeden, terwijl we sterven

Uitgehongerde handen vouwen om ons hart

Terwijl we in de rij staan ​​om dit leven te verlaten;

Om de angst te omarmen

Om de kroon te dragen van een rijk dat nooit bedoeld was

In cirkels lopen

De nagloed oogsten

Een menselijke aandoening die de onderstroom verdrinkt

Ik begrijp liever waar mijn tranen vandaan komen

Om het verdriet van het weten te accepteren en

De lang verloren hoop verlichten

Volg dan de bezoedelde wegen van de mens

Maar we bestaan ​​hier...

En we huilen 's nachts