Earthbound - Draconian

The sorrow of my soul, earthbound and cold

The tide will never turn

I’ve been dead for years, drowned in all my tears

Have you forsaken me?

Frequent days of loss, crawling to the cross

The silence screams so loud

Conquered by the sun, my fate is done

I’m pulling down the shroud

Blazing through my eyes, your tender disguise

So far our of reach

A life of dismay turns into grey

Will you abandon me?

Here in the light it’s pitch black night

A fever on the rise

Dying from within, reborn into sin

I’m tearing up the sky

Feel the world inside;

The ghost of me calling you

Feel the world inside;

The ghost of me haunting you

This sentient cage

Cutting through time with a blunt smile

Would you help me slit my wrists?

See me cry, help me… Die!

So frail the veil of life-so beautiful the face of death

Suddenly reveries bloom into night’s heavy drenching

And life leaves you cold, weary and old…

It’s hard just to breathe

You know me so well, I’m going through hell

Won’t you please, follow me?

Feel the world inside;

The ghost of me calling you

Feel the world inside;

The ghost of me haunting you

You cracked the ice, and I wept

You covered the sun, and I slept

You whispered the truth, and I smiled

You kissed my soul, and I died

Het verdriet van mijn ziel, aards en koud

Het tij zal nooit keren

Ik ben al jaren dood, verdronken in al mijn tranen

Heb je me verlaten?

Veel dagen van verlies, kruipend naar het kruis

De stilte schreeuwt zo luid

Veroverd door de zon, mijn lot is geschied

Ik trek de lijkwade naar beneden

Stralend door mijn ogen, je tedere vermomming

Tot zover ons bereik

Een leven van ontzetting verandert in grijs

Laat je me in de steek?

Hier in het licht is het pikdonkere nacht

Koorts neemt toe

Van binnenuit sterven, herboren in zonde

Ik verscheur de lucht

Voel de wereld van binnen;

De geest van mij die jou belt

Voel de wereld van binnen;

De geest van mij die je achtervolgt

Deze bewuste kooi

Snijd door de tijd met een botte glimlach

Zou je me willen helpen mijn polsen door te snijden?

Zie me huilen, help me... Sterf!

Zo broos de sluier van het leven - zo mooi het gezicht van de dood

Plots bloeien mijmeringen op in de zware doordrenking van de nacht

En het leven laat je koud, vermoeid en oud achter...

Het is moeilijk om gewoon te ademen

Je kent me zo goed, ik ga door een hel

Wil je me alsjeblieft volgen?

Voel de wereld van binnen;

De geest van mij die jou belt

Voel de wereld van binnen;

De geest van mij die je achtervolgt

Je kraakte het ijs en ik huilde

Je bedekte de zon, en ik sliep

Je fluisterde de waarheid, en ik glimlachte

Je kuste mijn ziel, en ik stierf