Hieronder staat de songtekst van het nummer The Last Hour of Ancient Sunlight , artiest - Draconian met vertaling
Originele tekst met vertaling
Draconian
Black is the sunlight shimmering below;
It flows through life and the guilt we share
Our sorrow, it cuts through the undergrowth
As we abandon this ravenous Earth alone
The zeitgeist dimmed the surface and seized the soul
Our Mother wept behind the fence
And we drained her blood, then forgetting her face
And hide from everyone…
To breathe, to conquer
To linger, to utilize the ignorant herd
In rapture from nature we divorce
Like orphans by desire
From this closing light
The bewildered sleep
The shadowy voyager is lurking;
He’s in the flesh of landscapes vaporous
The vacant, untiring Sovran of old…
He’s the machinery;
igniting the paralyzed soil
We took the blood of the earth
And fell in love with death
With life itself as an excuse
Black is the sunlight shimmering below;
It flows through life and the guilt we share
We’re hiding in chorus as starry eyes close
And seasons part in farewell;
'cause we drained her blood, then forgetting her face
To hide from everyone
The bewildered sleep
The shadowy voyager is lurking;
He’s in the flesh of landscapes vaporous
The vacant, untiring Sovran of old…
He’s the machinery;
igniting the paralyzed soil
Zwart is het zonlicht dat eronder glinstert;
Het stroomt door het leven en de schuld die we delen
Ons verdriet, het snijdt door het kreupelhout
Terwijl we deze vraatzuchtige aarde alleen verlaten
De tijdgeest verduisterde het oppervlak en greep de ziel
Onze moeder huilde achter het hek
En we hebben haar bloed afgetapt en toen haar gezicht vergeten
En verstop je voor iedereen...
Ademen, overwinnen
Om te blijven hangen, om de onwetende kudde te gebruiken
In vervoering van de natuur scheiden we
Als wezen naar wens
Van dit slotlicht
De verbijsterde slaap
De schimmige reiziger ligt op de loer;
Hij is in het vlees van landschappen, vaporous
De lege, onvermoeibare Sovran van weleer...
Hij is de machine;
het ontsteken van de verlamde grond
We namen het bloed van de aarde
En werd verliefd op de dood
Met het leven zelf als een excuus
Zwart is het zonlicht dat eronder glinstert;
Het stroomt door het leven en de schuld die we delen
We verstoppen ons in het refrein terwijl de sterrenogen zich sluiten
En seizoenen nemen afscheid;
want we hebben haar bloed afgetapt en daarna haar gezicht vergeten
Om voor iedereen te verbergen
De verbijsterde slaap
De schimmige reiziger ligt op de loer;
Hij is in het vlees van landschappen, vaporous
De lege, onvermoeibare Sovran van weleer...
Hij is de machine;
het ontsteken van de verlamde grond
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt