Morphine Cloud - Draconian

One single night, one single day

Before it all just sweeps away…

With the paradise I do not know

Through the joy I never had

I’m all alone on my isolated throne

Why have you forsaken me?

The days outnumbered themselves into the grey

And life cries, a dream dies out into the blackness

Stretches for an empty cup;

a chalice to collect the tears

That I keep to myself

I gaze upon the mystery, this lovelorn identity…

Frozen beyond the echoes of laughter

This morphine cloud hanging over me Like a snow-white curtain;

This beautiful haze overruns me So I erase myself from you;

The cure for my sanity…

And here I am, unwilling to forgive myself

So lost in this remedy, your spirit is haunting me;

Consumed by indifference

I scream in your silence where shadows conceals me…

I’m cursed to search for you

Oh feeble, ungrateful my heart;

Paralyzed you drown with me Intoxicate this bitter reality

Under the screens of apathy

Oh feeble, ungrateful my heart;

Paralyzed you drown with me Intoxicate this bitter reality

Under the screens of apathy

The dream died before it was born

Innocence is lost… And so am I But still I pretend to be strong

Still I wonder where I belong

You whisper to me gently in my sleep

To leave this world behind

And I gaze upon the mystery, this lovelorn identity…

Frozen beyond the echoes of laughter

Een enkele nacht, een enkele dag

Voordat het allemaal wegvaagt...

Met het paradijs weet ik het niet

Door de vreugde die ik nooit heb gehad

Ik ben helemaal alleen op mijn geïsoleerde troon

Waarom heb je me verlaten?

De dagen overtroffen zichzelf in het grijs

En het leven huilt, een droom sterft uit in de duisternis

Rekt zich uit voor een lege beker;

een kelk om de tranen op te vangen

Dat houd ik voor mezelf

Ik staar naar het mysterie, deze verliefde identiteit...

Bevroren voorbij de echo's van het lachen

Deze morfinewolk die boven me hangt als een sneeuwwit gordijn;

Deze prachtige waas overspoelt me. Dus ik wis mezelf van jou;

De remedie voor mijn geestelijke gezondheid...

En hier ben ik, niet bereid om mezelf te vergeven

Zo verloren in deze remedie, je geest achtervolgt me;

Verteerd door onverschilligheid

Ik schreeuw in jouw stilte waar schaduwen me verbergen...

Ik ben vervloekt om naar je te zoeken

Oh zwak, ondankbaar mijn hart;

Verlamd verdronk je met mij Bedwelm deze bittere realiteit

Onder de schermen van apathie

Oh zwak, ondankbaar mijn hart;

Verlamd verdronk je met mij Bedwelm deze bittere realiteit

Onder de schermen van apathie

De droom stierf voordat hij werd geboren

Onschuld is verloren... En ik ook, maar toch doe ik alsof ik sterk ben

Toch vraag ik me af waar ik thuishoor

Je fluistert zachtjes tegen me in mijn slaap

Om deze wereld achter te laten

En ik staar naar het mysterie, deze verliefde identiteit...

Bevroren voorbij de echo's van het lachen