The Everlasting Scar - Draconian

Behold me now, I’m lost somehow

Summoned up in sorrow from a world beyond

Never let go my crimson rapture…

Can you touch my soul?

I see you in every shade

In every moment I breathe

You came as the silent wanderer

Travelling to distant shores

I am the life that learned to die

I have no choice, I’ve lost my voice

I am the tear who broke with fear

I won’t return, to death I turn

If humans were like swans

I could bear this burden with ease…

Never to witness this heartless disease

As the wounds of time neglect me

Walking the earth as the solitary reaper…

Dressed in the lost voices of time

I bathe in quiet waters of tearful shades

(And) I suffer in every corner of your sanctuary

Embrace me now, for I will die

The pain I feel inside will never leave

But never let go my crimson rapture…

Can you heal my soul?

Zie me nu, ik ben op de een of andere manier verdwaald

Opgeroepen in verdriet uit een wereld daarbuiten

Laat mijn karmozijnrode vervoering nooit los...

Kun je mijn ziel aanraken?

Ik zie je in elke tint

Op elk moment dat ik adem

Je kwam als de stille zwerver

Reizen naar verre kusten

Ik ben het leven dat leerde te sterven

Ik heb geen keus, ik ben mijn stem kwijt

Ik ben de traan die brak van angst

Ik keer niet terug, ik draai me dood

Als mensen als zwanen waren

Ik zou deze last met gemak kunnen dragen...

Nooit meer getuige zijn van deze harteloze ziekte

Terwijl de wonden van de tijd me verwaarlozen

De aarde bewandelen als de eenzame maaier...

Gekleed in de verloren stemmen van de tijd

Ik baad in stille wateren van betraande tinten

(En) ik lijd in elke hoek van je heiligdom

Omhels me nu, want ik zal sterven

De pijn die ik van binnen voel, gaat nooit weg

Maar laat mijn karmozijnrode vervoering nooit los...

Kun je mijn ziel genezen?