The Dying - Draconian

We flew over these lands and broke our wings in the flight.

Precipitation so far from salvation to a blinding light of despairing life

I’m falling — my soul is starving.

So beautiful, this silent call —

With eyes of mist and snow —

This tear of our persistent cry.

Oh, how I cry…

How much sorrow can we stand?

How many tears do we have to shred?

We cried, we suffered, we died… over and over and over again.

Desolation sanctified — the walls are closing in.

Resurrection terrified — I see the humans grin.

We cried, we suffered, we died…

We starve ourselves from hope and dreams.

Desperation horrified — we made in sickened blood.

Resurrection humanized — they smile with dripping poison.

Creator — believer — deceiver…

Desecrate — devastate — your souls are dead!

The sun will never rise again

Your sun will never rise again

The fading innocence, the dying beauty

A word of light darkens this peaceful night.

I’m falling — my soul is starving.

So beautiful, this silent call —

With eyes of mist and snow —

This tear of our persistent cry.

Your wretched empire falls apart…

The signs are shown all over the world.

We vlogen over deze landen en braken onze vleugels tijdens de vlucht.

Neerslag zo ver van redding tot een verblindend licht van wanhopig leven

Ik val - mijn ziel verhongert.

Zo mooi, deze stille oproep...

Met ogen van mist en sneeuw -

Deze traan van onze aanhoudende kreet.

Oh, wat huil ik...

Hoeveel verdriet kunnen we verdragen?

Hoeveel tranen moeten we versnipperen?

We huilden, we leden, we stierven... keer op keer.

Verwoesting geheiligd - de muren komen dichterbij.

Doodsbang voor de opstanding - ik zie de mensen grijnzen.

We huilden, we leden, we stierven...

We hongeren onszelf uit van hoop en dromen.

Met afschuw vervulde wanhoop - we maakten in ziek bloed.

Opstanding gehumaniseerd - ze glimlachen met druipend gif.

Schepper — gelovige — bedrieger...

Ontheilig - verwoest - je zielen zijn dood!

De zon komt nooit meer op

Je zon zal nooit meer opkomen

De vervagende onschuld, de stervende schoonheid

Een woord van licht verduistert deze vredige nacht.

Ik val - mijn ziel verhongert.

Zo mooi, deze stille oproep...

Met ogen van mist en sneeuw -

Deze traan van onze aanhoudende kreet.

Je ellendige rijk valt uiteen...

De borden worden over de hele wereld getoond.