The Death of Hours - Draconian

A closing sanctuary in this shimmering night;

So tired, so restless under an ominous light

I found myself in thoughts of dying

Shivering in bitter dismay

I see you there;

and I wonder why

The silence does not break

Away, please turn away

In my dreams you haunt me still

Come, please come my way

In my life I need you still

The morrow-winds shall blow no more

So many pale moons ago;

A flower of death did grow

A closing sanctuary in this shimmering night;

So tired, so restless under an ominous light

You find yourself in thoughts of dying

Shivering in bitter dismay

I see you there;

and I wonder why

The silence does not break

Away, please turn away

In my dreams you haunt me still

Come, please come my way

In my life I need you still

To blossom in the deepest of black

And thus we die to flower again

«I keep your memory near my heart

My brilliant, beautiful guiding Star

Till long life over, I too depart

To the infinite night where perhaps you are»

(Lawrence Hope 1865−1904)

A rupture through the dirty glass

Cutting myself to behold another spring

So I became the exile, unable to (sustain) love

Smiling at death and unite with my solitude

To finally turn the blooded page

I pray these tears will end soon

But you just left my lying here

I wasn’t ready for the world…

Still, I was thrown in there

Een afsluitend heiligdom in deze glinsterende nacht;

Zo moe, zo rusteloos onder een onheilspellend licht

Ik bevond me in gedachten om te sterven

Bibberend van bittere ontzetting

Ik zie je daar;

en ik vraag me af waarom?

De stilte breekt niet

Weg, wend je alsjeblieft af

In mijn dromen achtervolg je me nog steeds

Kom, kom alsjeblieft mijn kant op

In mijn leven heb ik je nog steeds nodig

De morgenwinden zullen niet meer waaien

Zoveel bleke manen geleden;

Er groeide een doodsbloem

Een afsluitend heiligdom in deze glinsterende nacht;

Zo moe, zo rusteloos onder een onheilspellend licht

Je denkt aan doodgaan

Bibberend van bittere ontzetting

Ik zie je daar;

en ik vraag me af waarom?

De stilte breekt niet

Weg, wend je alsjeblieft af

In mijn dromen achtervolg je me nog steeds

Kom, kom alsjeblieft mijn kant op

In mijn leven heb ik je nog steeds nodig

Om tot bloei te komen in het diepste van het zwart

En zo sterven we om weer te bloeien

«Ik bewaar je herinnering dicht bij mijn hart

Mijn briljante, mooie leidende ster

Tot het lange leven voorbij is, vertrek ik ook

Naar de oneindige nacht waar jij misschien bent»

(Lawrence Hope 1865-1904)

Een breuk door het vuile glas

Mezelf snijden om nog een lente te aanschouwen

Dus werd ik de balling, niet in staat om liefde te (blijven) dragen

Lachend naar de dood en verenig je met mijn eenzaamheid

Om eindelijk de bebloede pagina om te slaan

Ik bid dat deze tranen snel zullen ophouden

Maar je liet me hier gewoon liggen

Ik was niet klaar voor de wereld...

Toch werd ik erin gegooid