Serenade of Sorrow - Draconian

And the fires burn’d inside my eye’s

As ye fall’s ascending like a moment o' joy.

My thorns where sown in ye light o' Day,

And the winds… they blew…

Until my winds, they blew no more.

I scream’d out into the dawn!

His thorns were spawned from the grasp o' God,

And the pain… it grew…

But holiness grew no more.

Grievance;

fro' the horizon she comes…

I wonder if I could stay in His world,

'Cause sooner or later this pain must end!

My life… it cries to be free,

But legions of stars… the stars suffers with me!

Pain must end!

His life cries, but soon to be free…

Thou art the star o' Venus… Oh Seraphim!

Thou must obey thy father, thy God!

Bow down before his eyes… before his very eye’s!!!

My God… 'father'… hear us cry!

Tell me why!!!

Thou wilt die!

Oh, Enslaver of Souls;

Thou can not be our father!

Oh, Avengeful God;

Thou hast brought us agony!

Into heav’n our sorrow…

Ye beautiful moment o' tragedy…

Falling fro' the lies of His 'perfect world'.

Takest us away, so far away…

Here is nothing but pain.

Farewell now as we enter our darkness…

And we love her, the realization!

Behold our salvation!

Sorrow so beautiful…

They are falling… falling!

God is smiling… smiling!

Salvation comes but pain still grows…

En de vuren brandden in mijn ogen

Als je val stijgt als een moment van vreugde.

Mijn doornen werden gezaaid in het licht van de dag,

En de wind... ze waaiden...

Tot mijn wind blies ze niet meer.

Ik schreeuwde het uit tot in de vroege ochtend!

Zijn doornen kwamen voort uit de greep van God,

En de pijn... die groeide...

Maar heiligheid groeide niet meer.

klacht;

van de horizon komt ze...

Ik vraag me af of ik in Zijn wereld zou kunnen blijven,

Want vroeg of laat moet deze pijn stoppen!

Mijn leven... het schreeuwt om vrij te zijn,

Maar legioenen sterren... de sterren lijden met mij mee!

Pijn moet stoppen!

Zijn leven huilt, maar zal spoedig vrij zijn...

Gij zijt de ster van Venus... Oh Serafijnen!

U moet uw vader, uw God, gehoorzamen!

Buig voor zijn ogen... voor zijn ogen!!!

Mijn God... 'vader'... hoor ons huilen!

Vertel me waarom!!!

Je zult sterven!

Oh, slaaf van zielen;

Je kunt niet onze vader zijn!

O, wraakzuchtige God;

U hebt ons een lijdensweg bezorgd!

In de hemel ons verdriet...

Je mooie moment van tragedie...

Vallen voor de leugens van Zijn 'perfecte wereld'.

Neem ons mee, zo ver weg...

Hier is niets anders dan pijn.

Vaarwel nu we onze duisternis binnengaan...

En we houden van haar, het besef!

Zie onze redding!

Verdriet zo mooi...

Ze vallen... vallen!

God lacht... glimlacht!

Verlossing komt, maar pijn groeit nog steeds...