The Drowning Age - Draconian

On the shore, lost in our time

Currents are bursting through

From the sky;

an aberration;

Chimeras' burning you

In the dark;

inside the earth

Blood runs barren now

See this age, so discolored…

It’s breaking down somehow

Our homes are since long deserted

The planet cries from within

And slumbers still as her child dies

We’re hiding from her love

The drowing age no longer waits

Born through hollow eyes

Feel the wind, behold the scourge

Come closer and watch it rise

I sit on the vortex waiting for the world to fall

Stretching through this illusory

Empire, gasping for air as another life is written

As another soul is taken

Nature cast out

In your eyes a light was flickering

I didn’t mean to scare you

But I miss you…

Catharsis' burning!

Let’s bring our gods to the gallows;

A new moon will shine on you

Let’s bring our gods to the gallows;

A new light will shine on us all

In aching sorrow I break down

I see despair in what we’ve become

These chambers of demons full

Finally darkens this fading glow

On the shore, lost in our time

Currents are bursting through

From the sky;

an aberration;

Chimeras' burning you

The drowning age has given birth

We better unfold our hands

As we weep;

then we shall wake

To return the inborn Earth

Our homes are since long deserted

The planet cries from within

And slumbers still as her child dies

We’re hiding from her love

Aan de kust, verloren in onze tijd

Stromen barsten er doorheen

Vanuit de lucht;

een afwijking;

Chimaera's verbranden je

In het donker;

in de aarde

Bloed loopt nu onvruchtbaar

Zie deze leeftijd, zo verkleurd...

Het gaat op de een of andere manier kapot

Onze huizen zijn sinds lang verlaten

De planeet huilt van binnenuit

En sluimert nog steeds als haar kind sterft

We verbergen ons voor haar liefde

De slaapleeftijd wacht niet langer

Geboren door holle ogen

Voel de wind, zie de plaag

Kom dichterbij en zie hoe het opkomt

Ik zit op de draaikolk te wachten tot de wereld valt

Zich uitstrekken door deze illusoire

Empire, happend naar lucht terwijl een ander leven wordt geschreven

Als een andere ziel wordt genomen

De natuur verdreven

In je ogen flikkerde een licht

Ik wilde je niet bang maken

Maar ik mis jullie…

Catharsis' verbranding!

Laten we onze goden naar de galg brengen;

Een nieuwe maan zal op je schijnen

Laten we onze goden naar de galg brengen;

Een nieuw licht zal op ons allemaal schijnen

In pijnlijk verdriet breek ik in

Ik zie wanhoop in wat we zijn geworden

Deze kamers van demonen zijn vol

Verdonkert eindelijk deze vervagende gloed

Aan de kust, verloren in onze tijd

Stromen barsten er doorheen

Vanuit de lucht;

een afwijking;

Chimaera's verbranden je

De verdrinkingsleeftijd is bevallen

We kunnen beter onze handen ontvouwen

Terwijl we huilen;

dan worden we wakker

De aangeboren aarde teruggeven

Onze huizen zijn sinds lang verlaten

De planeet huilt van binnenuit

En sluimert nog steeds als haar kind sterft

We verbergen ons voor haar liefde