Dead World Assembly - Draconian

Ghost with gentle voices, calling us never to wake

And we see another nation rising from the ashes…

Soon to unearth what we cannot escape

As time draws near for all of us Make amend, dear tyrant

And be my ominous companion

Through horrors' eye we’ll seek vision lost to the sheep;

Rapt and fitfully chained

Hear the trumpets' sound!

The angels of discord are gathering;

Such beautiful faces, such poisonous tongues;

A dead world assembly…

Into the world you brought me And after your world you wrought me With a finger to your mouth

And I lost myself in the sea;

Carrying the waves of time

There’s nothing to believe

And you ask me why I grieve

Make amend, dear tyrant

And be my ominous companion

Through horrors' eye we’ll seek vision lost to the sheep;

Rapt and fitfully chained

«Earth raised up her head

From the darkness' dread and drear

Her light fled, and her locks covered with grey despair»

(William Black 1757−1827)

Hear the trumpets' sound!

Our empire stifles and crumbles

This terrible loss will generate us Gone from this dead world assembly…

Here is the void

Here is the cross we carry with us Through this dead world assembly

Geest met zachte stemmen, die ons roept om nooit meer wakker te worden

En we zien een ander volk herrijzen uit de as...

Binnenkort opgraven waar we niet aan kunnen ontsnappen

Terwijl de tijd voor ons allemaal nadert, maakt u het goed, beste tiran

En wees mijn onheilspellende metgezel

Door het oog van verschrikkingen zullen we een visie zoeken die verloren is gegaan voor de schapen;

Rapt en fitfully geketend

Hoor het geluid van de trompetten!

De engelen van tweedracht verzamelen zich;

Zulke mooie gezichten, zulke giftige tongen;

Een dode wereldvergadering...

In de wereld die je me bracht En na jouw wereld bracht je me met een vinger naar je mond

En ik verloor mezelf in de zee;

Met de golven van de tijd mee

Er is niets om te geloven

En je vraagt ​​me waarom ik treur?

Maak het goed, lieve tiran

En wees mijn onheilspellende metgezel

Door het oog van verschrikkingen zullen we een visie zoeken die verloren is gegaan voor de schapen;

Rapt en fitfully geketend

«De aarde hief haar hoofd op

Van de angst en droefheid van de duisternis

Haar licht vluchtte en haar lokken bedekt met grijze wanhoop»

(Willem Zwart 1757-1827)

Hoor het geluid van de trompetten!

Ons rijk verstikt en stort ineen

Dit verschrikkelijke verlies zal ervoor zorgen dat we weg zijn uit deze dode wereldvergadering...

Hier is de leegte

Hier is het kruis dat we met ons meedragen door deze bijeenkomst van de dode wereld