Io non parlo mai - Dimartino

Ho visto Carlo, era vestito da coniglio

Lavorava al parco giochi, domenica sera

Distribuiva palloncini ai bambini

E alle mamme divorziate da poco più di un ‘ora

Mi ha detto che non parte più per il Giappone

Che la pesca del tonno quest’anno è andata male

Male, ma per me lui ha paura degli aerei

C'è che passa il tempo

E che lo spazio resta sempre quello

Io non parlo mai e forse è meglio

Io non parlo mai del fatto che ho in mente

Di compiere un viaggio interstellare

Costruirmi un astronave con due bidoni giganti dell’immondizia

Appiccicati al motorino di un frigorifero

Poi collego tutto all’elica di un ventilatore o alla ventola di una stufa

Mi invento una tuta fluorescente, tipo supereroe per velocità importanti

E poi provo a volare, non sarebbe difficile, potrebbe riuscirmi

Poi ho incontrato Cristo che viaggiava su un autobus

Per New Orleans, con le converse rotte dalla strada

E la barba di chi ha perso tutto nella vita

E se ne va in un' altra città, in un altro condominio

O in un altro paradiso ad ore, con aria condizionata e frigobar

C'è che passa il tempo

E che lo spazio resta sempre quello

Io non parlo mai e forse è meglio

Io non parlo mai dei miei viaggi interstellari

A bordo dei limoni volanti

Io non parlo mai di me e di te

Ik zag Carlo, hij was verkleed als een konijn

Hij werkte op de speelplaats op zondagavond

Hij deelde ballonnen uit aan kinderen

En aan moeders die net iets meer dan een uur gescheiden zijn

Hij vertelde me dat hij niet langer naar Japan vertrekt

Dat het vissen op tonijn slecht ging dit jaar

Slecht, maar voor mij is hij bang voor vliegtuigen

Tijd verstrijkt

En die ruimte blijft altijd hetzelfde

Ik spreek nooit en misschien is het beter

Ik praat nooit over het feit dat ik in gedachten heb

Op een interstellaire reis gaan

Bouw een ruimteschip voor mezelf met twee gigantische vuilnisbakken

Vast op een koelkastmotor

Dan sluit ik alles aan op de propeller van een ventilator of op de ventilator van een kachel

Ik vind een fluorescerend pak uit, het type superheld voor belangrijke snelheden

En dan probeer ik te vliegen, het zou niet moeilijk zijn, het zou kunnen lukken

Toen ontmoette ik Christus die in een bus reisde

Voor New Orleans, met het gesprek onderbroken door de weg

En de baard van iemand die alles in het leven heeft verloren

En hij gaat naar een andere stad, naar een ander condominium

Of per uur in een ander paradijs, met airconditioning en minibar

Tijd verstrijkt

En die ruimte blijft altijd hetzelfde

Ik spreek nooit en misschien is het beter

Ik praat nooit over mijn interstellaire reizen

Aan boord van de vliegende citroenen

Ik praat nooit over jou en mij