Cartoline da Amsterdam - Dimartino

E ballo con una sedia perché

Non ho altro con cui ballare

Il mio capotto è umido

Sono figlio di un temporale

Ho i capelli aridi come le mie molecole

Ho trovato un cuore per dividere l’affitto

Una prigione di parentesi rotonde da riempire

E poesie d’amore dentro al freezer da scongelare

Piovono le nuvole di cotone idrofilo

Volano pigiami dai palazzi, a bordo di divani

Cartoline da Amsterdam

Foglie in mezzo a un libro di Proust

Non ero io, al luna park, che cercavi tu

Oppure ero una delusione

Come quella volta che ti ho vista appesa

All’attaccapanni

Ballo con una sedia io

Sì, ballo con l’abat-jour

E ballo con una sedia perché

Non ho altro con cui ballare

L’eroe della mia commedia non ha più gatti da salvare

Scivola una lacrima su una stufa elettrica

Ho trovato un modo per dipingermi la faccia, un’altra volta, col carbone

Così la notte mi può mangiare

Volare sopra un aquilone sarebbe un modo per ricominciare

Faccio un po' il ventriloquo dietro goffe bambole

Ho provato ad essere felice, senza accorgermene

Cartoline da Amsterdam:

«Qui va tutto bene, forse resto anche dicembre»

Foglie in mezzo a un libro di Proust

Non ero io, al luna park, che cercavi tu

Oppure ero una delusione, come quella volta

Che ti ho vista in piedi davanti al letto

E salto sul mio letto io

E tu non ci sei più

En ik dans met een stoel waarom

Ik heb niets anders om mee te dansen

Mijn jas is vochtig

Ik ben het kind van een storm

Mijn haar is zo droog als mijn moleculen

Ik heb een hart gevonden om de huur te verdelen

Een gevangenis van ronde haakjes om te vullen

En liefdesgedichten in de vriezer om te ontdooien

Wolken watten regenen

Pyjama's vliegen uit gebouwen, aan boord van banken

Ansichtkaarten uit Amsterdam

Bladeren in het midden van een Proust-boek

Ik was het niet op de kermis die je zocht

Of ik was een teleurstelling

Zoals de keer dat ik je zag hangen

Naar de kleerhanger

Ik dans met een stoel

Ja, ik dans met de lampenkap

En ik dans met een stoel waarom

Ik heb niets anders om mee te dansen

De held van mijn spel heeft geen katten meer om te redden

Er glijdt een traan over een elektrisch fornuis

Ik heb een manier gevonden om mijn gezicht nog een keer te schilderen met kolen

Zodat de nacht me kan opeten

Over een vlieger vliegen zou een manier zijn om opnieuw te beginnen

Ik ben een beetje een buikspreker achter onhandige poppen

Ik probeerde gelukkig te zijn, zonder het te beseffen

Ansichtkaarten uit Amsterdam:

"Hier is alles goed, misschien blijf ik in december ook"

Bladeren in het midden van een Proust-boek

Ik was het niet op de kermis die je zocht

Of ik was een teleurstelling, zoals die keer

Dat ik je voor het bed zag staan

En ik spring op mijn bed

En je bent weg