Les Orages du Crime - Dernière Volonté

Le ciel gris entonnera le chant du bel orage

Il se brise de mille éclats il est notre renfort

Je marcherai sur ces routes plongé dans mes souvenirs

Le visage dans les mains les yeux endormis

C’est le souffle de la peur qui nous pousse à partir

Au regard de nos peines, de nos insomnies

Nous étions si jeunes et frêles que nous n’avions vu

Se déchirer sur nos têtes les orages du crime

Le vin noir est dans nos coupes le poison dans nos vies

Laisse couler sur mes joues les larmes de l’oubli

Écrasés par la détresse nous n’avions pas vu

Se dessiner sur nos têtes les orages du crime

De grijze lucht zal het lied van de mooie storm zingen

Hij verbrijzelt als duizend scherven, hij is onze versterking

Ik zal deze wegen bewandelen ondergedompeld in mijn herinneringen

Gezicht in handen ogen slaperig

Het is de adem van angst die ons doet gaan

Met het oog op ons verdriet, onze slapeloosheid

We waren zo jong en broos dat we nooit hebben gezien

Scheur over onze hoofden de stormen van misdaad

Zwarte wijn is in onze bekers het gif in ons leven

Laat de tranen van vergetelheid over mijn wangen stromen

Verpletterd door ellende die we niet hadden gezien

De stormen van misdaad doemen op boven onze hoofden