La Source - Dernière Volonté

À la source de nos coeurs, au lendemain de nos malheurs

À ces torts partagés nos regards se sont brouillés

Au dernier signe d’une étreinte, au marchepied de nos destins

Le doute couve nos plus grandes joies, nous avançons dans le brouillard

À ces roses enflammées nos sentiments se sont brouillés

Ton sourire danse dans ma mémoire, mes appels se perdent dans le noir

La promesse de nos sentiments se trouble à la source du temps

À ces paroles incertaines, par le poison je fuirai ma peine

À la source de nos coeurs, au lendemain de nos malheurs

À ces torts partagés nos regards se sont brouillés

Au dernier signe d’une étreinte, au marchepied de nos destins

Le doute couve nos plus grandes joies, nous avançons dans le brouillard

Aan de bron van ons hart, in de nasleep van onze tegenslagen

Bij deze gedeelde fouten zijn onze blikken vervaagd

Bij het laatste teken van een omhelzing, op de springplank van ons lot

Twijfel smeult onze grootste vreugden, we lopen in de mist

Bij deze vlammende rozen werden onze gevoelens vervaagd

Je glimlach danst in mijn geheugen, mijn oproepen zijn verloren in het donker

De belofte van onze gevoelens is vertroebeld bij de bron van de tijd

Bij deze onzekere woorden, door het gif zal ik mijn pijn ontvluchten

Aan de bron van ons hart, in de nasleep van onze tegenslagen

Bij deze gedeelde fouten zijn onze blikken vervaagd

Bij het laatste teken van een omhelzing, op de springplank van ons lot

Twijfel smeult onze grootste vreugden, we lopen in de mist