La Foudre et le Tonnerre - Dernière Volonté

Un beau matin d’hiver combattant des tempêtes

Nous n’avions vu nos frères aux sourires éternels

Les armes à la main près du sentier de la guerre

Nous nous sentîmes bercés par la foudre et le tonnerre

Nos fusils écorchés sur des corps de porcelaine

À jamais marquée ma mémoire est meurtrière

Mes amis ma patrie avez-vous perdu la tête

La haine me coupe les mains, mes frères sont à terre

Un beau matin d’hiver combattant des tempêtes

Je suis revenu seul portant mes souvenirs de guerre

Mes yeux étaient tachés par des flocons de colère

Je me sentis percé je tombais face contre terre

Peut-être entendras-tu mon cri et ma détresse

Mes souvenirs marchent dans la nuit et se brisent sur mes rêves

Le sang coule dans mes veines le poison dans nos verres

Nos vies se sont perdues comme des nuages sur la neige

Een mooie winterochtend tegen de storm

We hadden onze broers niet met een eeuwige glimlach gezien

Armen in de hand bij het oorlogspad

We voelden ons opgeschrikt door bliksem en donder

Onze geweren gevild op porseleinen lichamen

Voor altijd gemarkeerd, mijn geheugen is moordend

Mijn vrienden, mijn vaderland, heb je je verstand verloren?

Haat snijdt mijn handen af, mijn broers zijn down

Een mooie winterochtend tegen de storm

Ik kwam alleen terug met mijn oorlogsherinneringen

Mijn ogen waren bevlekt met vlokken van woede

Ik voelde me doorboord, ik viel met mijn gezicht naar beneden

Misschien hoor je mijn gehuil en mijn nood

Mijn herinneringen lopen door de nacht en breken mijn dromen door

Het bloed stroomt door mijn aderen het gif in onze glazen

Onze levens waren verloren als wolken op sneeuw