L'Éternité - Dernière Volonté

Lavé de tout dans le silence, une brise souffle dans mes cheveux

S’effaceront tous mes mirages, que je vous laisse dans un adieu

Plier en quatre chaque lettre que j'écrivais sous la chandelle

Quelques lignes un peu naïves pour vous guider dans votre peine

Une canne usée cogne sur un arbre, je grave ton nom sur mon bras

L’encre se perd en ricochets, j’ai perdu ma joie ce soir-là

Soudain se lève le soleil, couplant son souffle le long des landes

Un demi-corps sous les étoiles, les yeux figés dans l’au-delà

Juste un message un peu tardif et l’enveloppe déchirée

Je vois sur ce faire-part la conviction de ton départ

Se couchent alors sur l’horizon des cordes de neige cendrée

Chantent la louange de ma tristesse, rien ne sera jamais pareil

Une forêt veillera sur toi, quand je dormirais dans l’eau froide

Un demi-corps sous les étoiles, les yeux figés dans l’au-delà

Une forêt veillera sur toi, quand je dormirais dans l’eau froide

Un demi-corps sous les étoiles, les yeux figés dans l’au-delà

In stilte schoongewassen, een briesje waait door mijn haar

Al mijn luchtspiegelingen zullen vervagen, dat ik je bij een afscheid achterlaat

Vouw elke letter die ik onder de kaars heb geschreven in vieren

Een paar naïeve regels om je door je pijn heen te loodsen

Een versleten wandelstok klopt op een boom, ik kerf je naam in mijn arm

De inkt ketst af, ik verloor mijn vreugde die nacht

Plots komt de zon op, zijn adem koppelend langs de heide

Een half lichaam onder de sterren, ogen die verder staren

Even een laat bericht en de envelop gescheurd

Ik zie op deze aankondiging de overtuiging van uw vertrek

Lig dan aan de horizon koorden van asgrauwe sneeuw

Zing de lof van mijn verdriet, niets zal ooit hetzelfde zijn

Een bos zal over je waken, als ik in koud water slaap

Een half lichaam onder de sterren, ogen die verder staren

Een bos zal over je waken, als ik in koud water slaap

Een half lichaam onder de sterren, ogen die verder staren