Оранжевое солнце - Денис Майданов

Всё о чём ты думаешь, всё о чём ты думаешь,

Я знаю тоже, я об этом думаю,

Что все расстояния, мысли и желания,

Когда-нибудь кончатся, и уйдёт сознание.

Страх плохо пряча, за смехом и гримасами,

Мы в жизни остаёмся красивыми и разными,

И ничего не бойся, там шире все границы,

Ты просто станешь птицей…

А знаешь, там не страшно,

Я думаю — не страшно,

Ну как быть может страшно

В стране наших снов?

Там есть, конечно, солнце.

Оранжевое солнце

Гуляет по проспектам больших городов.

А мы сидим на крыше,

Кто выше, а кто ниже,

Друг друга, обнимая мохнатым крылом.

Взгрустнулось мне быть может,

Но думай о хорошем…

Это всё потом…

Всё, всё меняется,

Просто растворяется

И в закоулках вечности теряется

И кто-то в этой скачке,

В этом вечном стремени

Станет, увы, простым осколком времени.

Но если повезёт нам,

Станем мы Ньютонами,

Кто-то Паганини, кто — Наполеонами.

Так что не прячь желаний и амбиций,

Ты просто станешь птицей…

А знаешь, там не страшно,

Я думаю — не страшно,

Ну как быть может страшно

В стране наших снов?

Там есть, конечно, солнце.

Оранжевое солнце

Гуляет по проспектам больших городов.

А мы сидим на крыше,

Кто выше, а кто ниже,

Друг друга, обнимая мохнатым крылом.

Взгрустнулось мне быть может,

Но думай о хорошем…

Это всё потом…

Всё о чём ты думаешь, всё о чём ты думаешь,

Я знаю тоже, я об этом думаю,

Всё о чём ты думаешь, всё о чём ты думаешь,

Я знаю тоже, я об этом думаю…

Alles waar je aan denkt, alles waar je aan denkt

Ik weet het ook, ik denk erover na

Dat alle afstanden, gedachten en verlangens,

Op een dag zullen ze opraken en het bewustzijn zal verdwijnen.

Angst slecht verbergend, achter lachen en grimassen,

We blijven mooi en anders in het leven,

En wees nergens bang voor, alle grenzen zijn daar breder,

Je wordt gewoon een vogel...

En weet je, het is daar niet eng,

Ik denk dat het niet eng is

Nou, hoe kan het eng zijn

In het land van onze dromen?

Natuurlijk is er de zon.

Oranje zon

Wandelingen langs de lanen van grote steden.

En we zitten op het dak

Wie is hoger en wie is lager?

Elkaar knuffelen een ruige vleugel.

Ik was misschien verdrietig

Maar denk positief...

Dit is allemaal achteraf...

Alles, alles verandert

Lost gewoon op

En in de achterstraten van de eeuwigheid is verloren

En iemand in deze sprong

In deze eeuwige stijgbeugel

Het zal, helaas, een simpel stukje tijd worden.

Maar als we geluk hebben,

We zullen Newtons worden,

Sommige zijn Paganini, sommige zijn Napoleons.

Verberg dus geen verlangens en ambities,

Je wordt gewoon een vogel...

En weet je, het is daar niet eng,

Ik denk dat het niet eng is

Nou, hoe kan het eng zijn

In het land van onze dromen?

Natuurlijk is er de zon.

Oranje zon

Wandelingen langs de lanen van grote steden.

En we zitten op het dak

Wie is hoger en wie is lager?

Elkaar knuffelen een ruige vleugel.

Ik was misschien verdrietig

Maar denk positief...

Dit is allemaal achteraf...

Alles waar je aan denkt, alles waar je aan denkt

Ik weet het ook, ik denk erover na

Alles waar je aan denkt, alles waar je aan denkt

Ik weet het ook, ik denk erover na...