О ней - Денис Майданов

Собираю наши встречи, наши дни, как на нитку — это так долго.

Я пытаюсь позабыть, но новая попытка колит иголкой.

Расставляю все мечты по местам.

Крепче нервы, меньше веры день за днём, да гори оно огнём.

Только мысли всё о том, где вдвоём, с тобою вдвоём.

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Понимаю, что для вида я друзьям улыбаюсь — это не просто.

И поставил бы я точку, но опять запятая — это серьезно.

Разлетаюсь от тоски на куски.

На осколки — всё без толку день за днём, да гори оно огнём.

Только мысли всё о том, где вдвоём, с тобою вдвоём.

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Мне не жить одному…

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Я за ней поднимусь в небо…

Я за ней упаду в пропасть…

Я за ней поднимусь в небо.

Я за ней упаду в пропасть.

Я за ней, извини, гордость.

Я за ней одной, мне не жить одному.

Ik verzamel onze vergaderingen, onze dagen, als aan een touwtje - het is zo lang.

Ik probeer het te vergeten, maar een nieuwe poging doet pijn met een naald.

Ik heb al mijn dromen op hun plaats gezet.

Sterkere zenuwen, minder geloof met de dag, maar verbrand het met vuur.

Alleen gedachten gaan over waar jullie twee zijn, samen met jou.

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik begrijp dat ik omwille van het uiterlijk naar mijn vrienden glimlach - dit is niet gemakkelijk.

En ik zou een punt zetten, maar nogmaals, een komma is serieus.

Ik breek in stukken van verlangen.

Aan fragmenten - allemaal tevergeefs, dag in dag uit, maar verbrand het met vuur.

Alleen gedachten gaan over waar jullie twee zijn, samen met jou.

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik kan niet alleen leven...

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.

Ik zal haar volgen de lucht in...

Ik zal na haar in de afgrond vallen...

Ik zal haar volgen de lucht in.

Ik zal achter haar in de afgrond vallen.

Ik sta achter haar, sorry, trots.

Ik volg haar alleen, ik kan niet alleen leven.