Стеклянная любовь - Денис Майданов, Филипп Киркоров

Перекресток слов, перекресток лиц

Среди сотен разных — одное твое.

Был потерян сразу предел границ,

За которым стало не важно все.

Я тонул в глазах и упал на дно,

Я летел на свет и искал тепло.

Вдруг коснулся сердца я твоего,

Только там стекло!

А я и не знал, что любовь может быть жестокой,

А сердце таким одиноким я не знал, я не знал,

Но все равно я тебе желаю счастья,

Нам незачем больше встречаться я все сказал, я все сказал.

Я стучал в твой мир, я стучал в твой дом.

Кто любил, тот знает как жжет любовь.

Я стучал в стекло, но забыл о том,

Что оно не тает как лед от слов.

Дальше вникуда по осколкам фраз,

По обломкам дней, по ожогам губ.

Лишь бы сердцем в снег, но жара сейчас

И я вночь бегу!

А я и не знал, что любовь может быть жестокой,

А сердце таким одиноким я не знал, я не знал,

Но все равно я тебе желаю счастья,

Нам незачем больше встречаться я все сказал, я все сказал.

Я тебе посвящал все песни свои,

Я себя открывал, что хочешь бери.

И с надеждою ждал, когда же тронется лед

Только в сердце любимой любовь не живет.

Никого не встречал я прекрасней чем ты

И душа замирала от такой красоты,

Но в любимых глазах я увидел ответ

И застыла душа от холодного «нет».

А я и не знал, что любовь может быть жестокой,

А сердце таким одиноким я не знал, я не знал,

Но все равно я тебе желаю счастья,

Нам незачем больше встречаться я все сказал, я все сказал.

Kruispunt van woorden, kruispunt van gezichten

Onder honderden verschillende, is er een van jou.

De grens van grenzen ging in één keer verloren,

Waarna alles onbelangrijk werd.

Ik verdronk in de ogen en viel op de bodem,

Ik vloog het licht in en zocht naar warmte.

Plots raakte ik je hart aan,

Alleen is er glas!

Ik wist niet dat liefde wreed kon zijn

En ik kende het hart niet zo eenzaam, ik wist het niet

Maar toch wens ik je veel geluk

Het is niet nodig dat we elkaar nog eens ontmoeten, ik heb alles gezegd, ik heb alles gezegd.

Ik klopte op je wereld, ik klopte op je huis.

Wie liefhad, hij weet hoe liefde brandt.

Ik klopte op het glas, maar vergat het

Dat het niet smelt als ijs van woorden.

Verderop in de fragmenten van zinnen,

Op het wrak van dagen, op de brandwonden van de lippen.

Al was het maar met een hart in de sneeuw, maar de hitte is nu

En ik ren 's nachts!

Ik wist niet dat liefde wreed kon zijn

En ik kende het hart niet zo eenzaam, ik wist het niet

Maar toch wens ik je veel geluk

Het is niet nodig dat we elkaar nog eens ontmoeten, ik heb alles gezegd, ik heb alles gezegd.

Ik heb al mijn liedjes aan jou opgedragen,

Ik opende mezelf, neem wat je wilt.

En hopelijk wachten tot het ijs breekt

Alleen in het hart van een geliefde liefde leeft niet.

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die mooier is dan jij

En de ziel bevroor van zo'n schoonheid,

Maar in mijn geliefde ogen zag ik het antwoord

En de ziel bevroor van een koud "nee".

Ik wist niet dat liefde wreed kon zijn

En ik kende het hart niet zo eenzaam, ik wist het niet

Maar toch wens ik je veel geluk

Het is niet nodig dat we elkaar nog eens ontmoeten, ik heb alles gezegd, ik heb alles gezegd.