Lo que pudo ser - David DeMaria

Dejaste aromas de melancolía

Esa nostalgia de camas vacías

Aún llegan cartas tuyas al correo

En este corazón de frío invierno

Dejaste frases inacabadas

Dando un portazo que no me esperaba

Perdimos la batalla en este juego

Y dimos jaque mate al desencuentro

Mirando al mar

Ahogué mi desengaño en tonterías

Ahogué tu libertad

Con lazos sin atar

Cautivo de mis miedos

Quisimos ser el aire

Surcar juntos el cielo

En madrugadas que sin ti no son igual

Quisimos ser testigos

Del tiempo y sus caprichos

Y lo que pudo ser ya no será

Ya no será, ya no será, ya no será

Lo que pudo ser

Eché de menos hasta tu desorden

Y ahora me cuesta pronunciar tu nombre

Quizás tuvimos los ojos vendados

Y ahora el amor encuentre su aliado

Desnúdate

Como lo hace mi humilde melodía

Tus lágrimas de sal

Son sueños de cristal

Y frágiles recuerdos

Quisimos ser el aire

Surcar juntos el cielo

En madrugadas que sin ti no son igual

Quisimos ser testigos

Del tiempo y sus caprichos

Y lo que pudo ser ya no será

Líbrame de culpa y de culpables

Líbrame de amar

Líbrame de amar a quien no sabe perdonar

Quisimos ser el aire…

Quisimos ser testigos

Del tiempo y sus caprichos

Y lo que pudo ser ya no será

Ya no será, ya no será, ya no será

Lo que pudo ser…

Ya no será

Lo que pudo ser

Quisimos ser el aire

Surcar juntos el cielo

El azul de tus ojos de cielo…

Dejaste aromas de melancolía

Dejaste aromas de melancolía

De melancolía

Je liet aroma's van melancholie achter

Die nostalgie van lege bedden

Je brieven komen nog steeds met de post aan

In dit hart van koude winter

Je liet onafgemaakte zinnen achter

De deur dichtslaan die ik niet had verwacht

We hebben de strijd verloren in dit spel

En we gaven schaakmat aan het meningsverschil

Kijkend naar de zee

Ik verdronk mijn teleurstelling in onzin

Ik heb je vrijheid verdronken

Met stropdassen los

Gevangen van mijn angsten

We wilden de lucht zijn

zeil samen door de lucht

In de vroege ochtenden dat zonder jou niet hetzelfde is

We wilden getuigen zijn

Van tijd en zijn grillen

En wat had kunnen zijn, zal niet meer zijn

Het zal niet meer zijn, het zal niet meer zijn, het zal niet meer zijn

Wat had kunnen zijn?

Ik heb zelfs je rotzooi gemist

En nu is het moeilijk voor mij om je naam uit te spreken

Misschien waren we geblinddoekt

En nu vindt liefde zijn bondgenoot

uitkleden

Net als mijn nederige melodie

je tranen van zout

Het zijn kristallen dromen

En fragiele herinneringen

We wilden de lucht zijn

zeil samen door de lucht

In de vroege ochtenden dat zonder jou niet hetzelfde is

We wilden getuigen zijn

Van tijd en zijn grillen

En wat had kunnen zijn, zal niet meer zijn

Verlos mij van schuld en schuldig

verlos me van de liefde

Verlos mij van het liefhebben van iemand die niet weet hoe te vergeven

We wilden de lucht zijn...

We wilden getuigen zijn

Van tijd en zijn grillen

En wat had kunnen zijn, zal niet meer zijn

Het zal niet meer zijn, het zal niet meer zijn, het zal niet meer zijn

Wat had kunnen zijn...

het zal niet meer zijn

Wat had kunnen zijn?

We wilden de lucht zijn

zeil samen door de lucht

Het blauw van je hemelse ogen...

Je liet aroma's van melancholie achter

Je liet aroma's van melancholie achter

van melancholie