Las cositas del amor - David DeMaria

Te vas sin mediar palabra

Te vas sin decir adios

La huella de tu mirada

Me hiela hasta el corazón…

Ya no existe el paraíso

Que soñábamos los dos

Respeto tus decisiones

Respeta tu mi dolor, mi dolor …

Los tiempos siguen cambiando

La tierra no puede más

Y en vez de estarnos amando

Tu te empeñas en abandonar…

Y volverán, volverán ya sé que volverán

Las madrugadas con mi amiga soledad …

Que se yo, Dios mio que se yo

Que se yo, de las cositas del amor

Que se yo, dios mio que se yo

Que se yo, de desconsuelos y desilusiones

Que se yo compadre.

que se yo compare …

Ahora ya no vale nada

El tiempo que se perdio

Estoy temiendo que digas

Que ser amigos niño es lo mejor…

La barca que me llevaba

A orillas de tu pasión

Navega en un mar sin calma

Llenita de incomprensión…

Y volverán.

volverán, yo se que volverán

Las mañanitas sin quererme levantar …

Que se yo, Dios mio que se yo … (estribillo)

Me queda el verde esperanza

Me sobra pedri perdón

Estoy con el cuello al agua

O es al reves dios mio que se yo…

Que se yo, Dios mio que se yo … (estribillo)

Je gaat weg zonder een woord te zeggen

je vertrekt zonder gedag te zeggen

De afdruk van je blik

Het bekoelt me ​​tot op het bot...

het paradijs bestaat niet meer

dat we allebei droomden

Ik respecteer je beslissingen

Respecteer je mijn pijn, mijn pijn...

De tijden veranderen steeds

De aarde kan niet meer

En in plaats van van elkaar te houden

Je staat erop om op te geven...

En ze zullen terugkeren, ze zullen terugkeren, ik weet dat ze zullen terugkeren

Vroege ochtenden met mijn vriend eenzaamheid...

Wat weet ik, mijn God, wat weet ik?

Wat weet ik over de kleine dingen van liefde?

Wat weet ik, mijn God, wat weet ik?

Wat weet ik over teleurstellingen en teleurstellingen?

Wat weet ik, compadre?

laat me vergelijken...

Nu is het niets waard

de verloren tijd

Ik ben bang dat je zult zeggen

Vrienden zijn als kind is het beste...

De boot die me meenam

Aan de oevers van je passie

Zeil op een kalme zee

Vol onbegrip...

En ze zullen terugkomen.

ze zullen terugkomen, ik weet dat ze terug zullen komen

De ochtenden zonder op te willen staan...

Wat weet ik, mijn God, wat weet ik... (refrein)

Ik heb de groene hoop

mijn excuses

ik ben ondersteboven

Of is het andersom, mijn God, ik weet het niet...

Wat weet ik, mijn God, wat weet ik... (refrein)