Dueña de este mar - David DeMaria

Nos queda la palabra y el silencio para desnudar la voz

Nos queda el eco de este amor sincero multiplicado por dos

Que la vida es un tren de estaciones sinceras

De historias que hieren y sueños que queman

Hoy el tiempo es arena en las manos de la ingenuidad

Yo luchare por lo que quiero…

Mares en calma, tempestades en el corazón

Me hacen morir de amor

Bendito dolor…

Dueña de este mar

Bendito sea el amor por querer lo que has querido

Dueña de este mar

Bendito sea el amor por amar lo que has perdido

Me quedan tus caricias escondidas y tu ropa en el cajón

Me quedan mil caminos de ida y vuelta y plantarle cara a Dios

Que la vida es un rol de mentiras sinceras

De causas perdidas y noches en vela

Llevo a Dios en mi piel tatuado, me enseño a olvidar

Y aunque perdí no me arrepiento

Mares en calma tempestades en el corazón

Me hacen morir de amor

Furia en el alma, tabla de mi propia salvación

Me hacen morir de amor

Que la vida me exige: se toma o se deja

El dinero no manda, mandan las ideas

Hoy el tiempo es arena en las manos de la libertad

Mares en calma tempestades en el corazón

Me hacen morir de amor

Furia en el alma, tabla de mi propia salvación

Me hacen morir de amor

Dueña de este mar…

Dueña de este mar…

Mares en calma tempestades en el corazón

Me hacen morir de amor

Bendito dolor

Dueña de este mar…

Dueña de este mar…

We blijven achter met woorden en stilte om onze stem te laten horen

We blijven achter met de echo van deze oprechte liefde vermenigvuldigd met twee

Dat het leven een trein is van oprechte stations

Van verhalen die pijn doen en dromen die branden

Vandaag is de tijd zand in de handen van naïviteit

Ik zal vechten voor wat ik wil...

Kalme zeeën, stormen in het hart

ze laten me sterven van liefde

gezegende pijn...

eigenaar van deze zee

Gezegend zij liefde voor het willen wat je wilde

eigenaar van deze zee

Gezegend zij liefde voor het liefhebben van wat je hebt verloren

Ik heb je verborgen liefkozingen en je kleren in de la

Ik heb duizend manieren om te gaan en op te staan ​​tegen God

Dat het leven een rol is van oprechte leugens

Van verloren zaken en slapeloze nachten

Ik draag God op mijn getatoeëerde huid, hij leerde me vergeten

En ook al heb ik verloren, ik heb er geen spijt van

Rustige zeeën stormen in het hart

ze laten me sterven van liefde

Woede in de ziel, tafel van mijn eigen redding

ze laten me sterven van liefde

Dat het leven van mij vraagt: take it or leave it

Geld regeert niet, ideeën heersen

Vandaag is de tijd zand in de handen van vrijheid

Rustige zeeën stormen in het hart

ze laten me sterven van liefde

Woede in de ziel, tafel van mijn eigen redding

ze laten me sterven van liefde

Eigenaar van deze zee...

Eigenaar van deze zee...

Rustige zeeën stormen in het hart

ze laten me sterven van liefde

gezegende pijn

Eigenaar van deze zee...

Eigenaar van deze zee...