Cantares - David DeMaria

Todo pasa y todo queda

Pero lo nuestro es pasar,

Pasar haciendo caminos,

Caminos sobre la mar.

Nunca persegui la gloria

Ni dejar en la memoria

De los hombres mi cancion;

Yo amo los mundos sutiles,

Ingravidos y gentiles

Como pompas de jabon.

Me gusta verlos pintarse

Se sol y grana, volar

Bajo el cielo azul, temblar

Subitamente y quebrarse…

Nunca persegui la gloria.

Caminante son tus huellas

El camino y nada mas;

Caminante, no hay camino

Se hace camino al andar.

Al andar se hace camino

Y al volver la vista atras

Se ve la senda que nunca

Se ha de volver a pisar.

Caminante no hay camino

Sino estelas en la mar…

Hace algun tiempo en ese lugar

Donde hoy los bosques se visten de espinos

Se oyo la voz de un poeta gritar

«Caminante no hay camino,

Se hace camino al andar…»

Golpe a golpe, verso a verso…

Murio el poeta lejos del hogar.

Le cubre el polvo de un pais vecino.

Al alejarse, le vieron llorar.

«Caminante, no hay camino,

Se hace camino al andar»

Golpe a golpe, verso a verso…

Cuando el jilguero no puede cantar

Cuando el poeta es un peregrino,

Cuando de nada nos sirve rezar.

«Caminante, no hay camino,

Se hace camino al andar…»

Golpe a golpe, verso a verso

Alles gebeurt en alles is

Maar de onze gaat voorbij,

besteden aan het maken van paden,

Wegen over de zee.

Ik heb nooit glorie gejaagd

Noch in het geheugen achterlaten

Van mannen mijn lied;

Ik hou van de subtiele werelden,

Gewichtloos en zachtaardig

Zoals zeepschuim.

Ik zie ze graag zelf schilderen

Wees zon en scharlaken, vlieg

Onder de blauwe lucht, beven

Plotseling en breek...

Ik heb nooit glorie gejaagd.

wandelaar zijn je voetafdrukken

De weg en niets anders;

Walker, er is geen manier

Het pad wordt gemaakt door te lopen.

Tijdens het lopen wordt het pad gemaakt

En als ik terugkijk

Je ziet het pad dat nooit

Er moet weer op getrapt worden.

wandelaar er is geen manier

Maar wordt wakker in de zee...

enige tijd geleden op die plaats

Waar vandaag de bossen zijn gekleed in doornen

Men hoorde de stem van een dichter schreeuwen

"Walker er is geen manier,

Het pad wordt gemaakt door te lopen…”

Slag voor slag, vers voor vers...

Hij stierf de dichter weg van huis.

Het stof van een buurland bedekt hem.

Toen hij wegliep, zagen ze hem huilen.

"Wandelaar, er is geen pad,

Het pad wordt gemaakt door te lopen»

Slag voor slag, vers voor vers...

Wanneer de vink niet kan zingen

Als de dichter een pelgrim is,

Wanneer het zinloos is om te bidden.

"Wandelaar, er is geen pad,

Het pad wordt gemaakt door te lopen…”

Slag voor slag, vers voor vers