Aviones plateados - David DeMaria

Veo tu casa desde mi balcón

Chimeneas y tu ropa al sol

Aviones plateados rozando los tejados

Vestido y en la cama vigilo tu ventana

Miro libros de pintura que robé…

No tengo hambre, hoy no comeré

No sé de qué me quejo

Ya tengo lo que quiero

Soy libre ante el espejo

No salgo ahora que puedo…

Y tú siempre dices que soy

Un alma del averno

Tendré que darte la razón

Quizá sea cierto

Siempre suelo querer lo que no tengo

Y ahora que ya no estás aquí

Me voy consumiendo

Ropa sucia, cuados que he «pintao»

Discos viejos, «to» por ahí «tirao»

Barba de quince días, no me levantaría

Desorden en campaña

Ahora sé que me engañas

Credenciales de posesión

Qué tontería

Estos celos me han «abrasao»

No sé que me creía

Y yo que decía…"por fin

Ahora la tengo"

Y ya estaba a vuelta de todo

A ver si aprendo

Y tu carta me confundió

Nunca más vuelvo

Tu mirada me lo advirtió

Ahora lo entiendo…

Ik zie je huis vanaf mijn balkon

Open haarden en je kleren in de zon

Zilveren vliegtuigen die over de daken vliegen

Aangekleed en in bed kijk ik naar je raam

Ik kijk naar schilderboeken die ik heb gestolen...

Ik heb geen honger, ik zal vandaag niet eten

Ik weet niet waar ik over klaag

Ik heb al wat ik wil

Ik ben vrij voor de spiegel

Ik ga niet meer uit nu ik kan...

En jij zegt altijd dat ik dat ben

Een ziel uit de hel

Ik zal je de reden moeten geven

misschien is het waar

Ik heb altijd de neiging om te willen wat ik niet heb

En nu je er niet meer bent

ik ben aan het consumeren

Vuile kleren, schilderijen die ik heb "geschilderd"

Oude records, "to" daar "tirao"

Vijftien dagen baard, ik zou niet opstaan

wanorde in campagne

Nu weet ik dat je me bedriegt

Inloggegevens voor bezit

welke onzin

Deze jaloezie heeft me "omarmd"

Ik weet niet wat ik geloofde

En wat zei ik... "eindelijk"

Nu heb ik het"

En ik was al overal in de buurt

Eens kijken of ik het leer

En je brief bracht me in de war

Ik kom nooit meer terug

Je blik waarschuwde me

Nu begrijp ik het…