A media voz - David DeMaria

Que dejas para mí, más que despedidas

Que quieres discutir si todo es rutina,

No aprenderás a amar siendo un egoísta,

Si juegas a olvidar, no vuelvas pidiendo justicia…

Con mensajes ocultos y palabras gastadas,

Siempre a media voz,

Que arañan el alma…

Sabes que te quiero de «toitas» las maneras,

Pero túa míno me pidas que prometa, que prometa…

Sabes que el olvido es la trampa que nos da el amor

Y no sédecir que no

Jamás renunciaréa tu encuentro eterno…

Jamás renunciaréa tu encuentro eterno…

He sido un soñador de causas perdidas,

He sido aquel bufón

Que siempre lloraba a escondidas…

Sabes que te quiero de «toitas» las maneras,

Pero túa míno me pidas que prometa, que prometa…

Sabes que el olvido es la trampa que nos da el amor

Y no sédecir que no

Me queda la distancia,

El pedir perdón o salir corriendo…

Nos queda nuestro orgullo,

La amistad, el adiós, o gritar que te quiero…

Sabes que te quiero de «toitas» las maneras,

Pero túa míno me pidas que prometa, que prometa…

Sabes que el olvido es la trampa que nos da el amor

Y no sédecir que no

Todo es más sencillo si me esperas y lo hablamos,

Que por mucho que madrugues

No amanecerátemprano

Borra los rencores que le impones a ese corazón

Donde siempre estuve yo…

Túsabes que te quiero de «toitas» las maneras,

Pero túa míno me pidas que prometa, que prometa…

Sabes que el olvido es la trampa que nos da el amor

Y no sédecir que no

Jamás renunciaréa tu encuentro eterno…

Wat laat je voor mij achter, meer dan vaarwel

Wat wil je bespreken als alles routine is,

Je zult niet leren om egoïstisch te zijn,

Als je vergeten speelt, kom dan niet terug om gerechtigheid te vragen...

Met verborgen boodschappen en versleten woorden,

Altijd met zachte stem,

Dat krast de ziel...

Je weet dat ik in alle opzichten van je hou,

Maar je vraagt ​​me tenminste om te beloven, te beloven...

Je weet dat vergeten de val is die ons liefde geeft

En ik weet niet hoe ik nee moet zeggen

Ik zal je eeuwige ontmoeting nooit opgeven...

Ik zal je eeuwige ontmoeting nooit opgeven...

Ik ben een dromer geweest van verloren zaken

Ik ben die hansworst geweest

Die altijd stiekem huilde...

Je weet dat ik in alle opzichten van je hou,

Maar je vraagt ​​me tenminste om te beloven, te beloven...

Je weet dat vergeten de val is die ons liefde geeft

En ik weet niet hoe ik nee moet zeggen

ik heb de afstand

Vergeving vragen of weglopen...

We hebben onze trots

Vriendschap, tot ziens of schreeuwen dat ik van je hou...

Je weet dat ik in alle opzichten van je hou,

Maar je vraagt ​​me tenminste om te beloven, te beloven...

Je weet dat vergeten de val is die ons liefde geeft

En ik weet niet hoe ik nee moet zeggen

Alles is makkelijker als je op me wacht en we praten erover,

Dat maakt niet uit hoe vroeg je opstaat

Het zal niet vroeg zijn

Wis de wrok die je oplegt aan dat hart

Waar ben ik altijd geweest...

Je weet dat ik in alle opzichten van je hou,

Maar je vraagt ​​me tenminste om te beloven, te beloven...

Je weet dat vergeten de val is die ons liefde geeft

En ik weet niet hoe ik nee moet zeggen

Ik zal je eeuwige ontmoeting nooit opgeven...