My Friends - Dar Williams

«He's a quiet man,» that’s all she said

And he’s a thoughtful man

It’s just he likes to keep his thoughts up in his head

And we finally meet, and she tries to draw him out a bit

She says «He's writing something

Hey now, why don’t you talk about it?»

And he doesn’t make a sound

He’s just staring at his coffee

And I know there’s all this beauty

And this greatness she’ll defend

But I think it’s in my friend

I have a friend in a bright and distant town

She’s found a common balance

Where you do your work, and you do your love

And they pay you, and praise your many talents

Well I’m passing through, and we know we won’t sleep

She laughs, puts up the tea

She says «You know I think you remember every part of me.»

And the water starts to boil

And if I had a camera

Showing all the light we give

And showing where the light extends

I’d give it to my friends

Sometimes I see myself fine, sometimes I need a witness

And I like the whole truth

But there are nights I only need forgiveness

Sometimes they say «I don’t know who you are

But let me walk with you some»

And I say «I am alone, that’s all

You can’t save me from all the wrong I’ve done.»

But they’re waiting just the same

With their flashlights and their semaphores

And I’ll act like I have faith and like that faith never ends

But I really just have friends

«Hij is een stille man», dat is alles wat ze zei

En hij is een attente man

Hij houdt er gewoon van om zijn gedachten in zijn hoofd te houden

En we ontmoeten elkaar eindelijk, en ze probeert hem een ​​beetje uit te lokken

Ze zegt: "Hij schrijft iets"

Hé, waarom praat je er niet over?»

En hij maakt geen geluid

Hij staart alleen maar naar zijn koffie

En ik weet dat er al dit moois is

En deze grootsheid zal ze verdedigen

Maar ik denk dat het in mijn vriend staat

Ik heb een vriend in een heldere en verre stad

Ze heeft een gemeenschappelijk evenwicht gevonden

Waar je je werk doet en je liefde doet

En ze betalen je, en prijzen je vele talenten

Nou, ik ben op doorreis, en we weten dat we niet zullen slapen

Ze lacht, zet de thee op

Ze zegt: "Je weet dat ik denk dat je je elk deel van mij herinnert."

En het water begint te koken

En als ik een camera had

Al het licht laten zien dat we geven

En laten zien waar het licht zich uitstrekt

Ik zou het aan mijn vrienden geven

Soms zie ik mezelf goed, soms heb ik een getuige nodig

En ik hou van de hele waarheid

Maar er zijn nachten dat ik alleen vergeving nodig heb

Soms zeggen ze: "Ik weet niet wie je bent"

Maar laat me wat met je wandelen»

En ik zeg: "Ik ben alleen, dat is alles"

Je kunt me niet redden van al het onrecht dat ik heb gedaan.»

Maar ze wachten evengoed

Met hun zaklampen en hun semaforen

En ik zal doen alsof ik geloof heb en alsof dat geloof nooit eindigt

Maar ik heb echt alleen vrienden