Mark Rothko Song - Dar Williams

The blue it speaks so full

It’s like the beauty one can barely stand

Or too much things dropped in your hand

And there’s a green like the peace

In your heart, sometimes

Painted underneath the sheets of ashy snow

And there’s a blue like where the urban angels go, very bright

Now the Calder mobile tips a biomorphic sphere

Then it swings its dangling pieces 'round to other paintings here

Your behavior is so male

It’s like you can’t explain yourself to me

I think I’ll ask Renoir to tea

For his flowers are as real as they are, all the time

And the sunlight sets the furniture aglow

It’s a pleasant time as far as people go

How far do they go?

Well, his roses are perfect and his words have no wings

I know what he can give me and I like to know these things

I met her at the funeral

She said I don’t know what he meant to me

I just know he affected me

An effect not unlike his art, I believe

The service starts and we are in the know

He had so much to say, but more to show

And ain’t that true of life?

So we weep for a person who lived at great cost

And we barely knew his powers till we sensed that we had lost

A friend and I in a museum room

She says, «Look at Mark Rothko’s side

Did you know about his suicide?

Some folks were born with a foot in the grave

But not me, of course.»

And she smiles, as if to say we’re in the know

Then she names a coffee place where we can go, uptown

Now the painting is desperate, but the crowds wash away

In a world of kind pedestrians who’ve seen enough today

Het blauw spreekt zo vol

Het is alsof de schoonheid die men nauwelijks kan uitstaan

Of er zijn te veel dingen in je hand gevallen

En er is een groen als de vrede

In je hart, soms

Geschilderd onder de vellen asgrauwe sneeuw

En er is een blauw zoals waar de stedelijke engelen gaan, heel helder

Nu geeft de Calder-mobiel een biomorfe bol

Dan zwaait het zijn bungelende stukken 'rond naar andere schilderijen hier'

Je gedrag is zo mannelijk

Het is alsof je jezelf niet aan mij kunt uitleggen

Ik denk dat ik Renoir voor de thee ga vragen

Want zijn bloemen zijn net zo echt als ze zijn, altijd

En het zonlicht laat de meubels gloeien

Het is een leuke tijd voor zover mensen gaan

Hoe ver gaan ze?

Nou, zijn rozen zijn perfect en zijn woorden hebben geen vleugels

Ik weet wat hij me kan geven en ik wil deze dingen graag weten

Ik ontmoette haar op de begrafenis

Ze zei dat ik niet weet wat hij voor me betekende

Ik weet gewoon dat hij indruk op me heeft gemaakt

Een effect dat lijkt op zijn kunst, geloof ik

De service begint en we zijn op de hoogte

Hij had zoveel te zeggen, maar meer te laten zien

En is dat niet waar voor het leven?

Dus we huilen om een ​​persoon die voor hoge kosten heeft geleefd

En we kenden zijn krachten amper tot we voelden dat we hadden verloren

Een vriend en ik in een museumkamer

Ze zegt: "Kijk naar de kant van Mark Rothko"

Wist je van zijn zelfmoord?

Sommige mensen zijn geboren met een voet in het graf

Maar ik niet natuurlijk.»

En ze glimlacht, alsof ze wil zeggen dat we het weten

Dan noemt ze een koffiehuis waar we naartoe kunnen gaan, uptown

Nu is het schilderij wanhopig, maar de menigte spoelt weg

In een wereld van vriendelijke voetgangers die vandaag genoeg hebben gezien