Iowa - Dar Williams

I’ve never had a way with women

But the hills of Iowa make me wish that I could

And I’ve never found a way to say I love you

But if the chance came by, oh I, I would

But way back where I come from we never mean to bother

We don’t like to make our passions other peoples concern

And we walk in the world of safe people

And at night we walk into our houses and burn

Iowa, Iowa, I, Iowa

Iowa, Iowa, I, Iowa

How I long to fall just a little bit

To dance out of the lines and stray from the light

But I fear that to fall in love with you

Is to fall from a great and gruesome height

So you know I asked a friend about it, on a bad day

Her husband had just left her, she sat down on the chair he’d left behind

She said, «What is love, where did it get me?

Whoever thought of love is no friend of mine»

Iowa, Iowa, I, Iowa

Iowa, Iowa, I, Iowa

Once I had everything, I gave it up

For the shoulder of your driveway and the words I’ve never felt

So for you, I came this far across the tracks

Ten miles above the limit, and with no seatbelt, and I’d do it again

For tonight I went running through the screen doors of discretion

For I woke up from a nightmare that I could not stand to see

You were a-wandering out on the hills of Iowa

And you were not thinking of me

Iowa, Iowa, I, Iowa

Iowa, Iowa, I, Iowa

Iowa, Iowa, I, Iowa

Iowa, Iowa, I, Iowa

Ik heb nooit iets met vrouwen gehad

Maar de heuvels van Iowa doen me wensen dat ik kon

En ik heb nog nooit een manier gevonden om te zeggen dat ik van je hou

Maar als de kans voorbij zou komen, oh ik, zou ik

Maar ver terug waar ik vandaan kom, we willen nooit de moeite nemen

We houden er niet van om onze passies de zorg van andere mensen te maken

En we lopen in de wereld van veilige mensen

En 's nachts lopen we onze huizen binnen en branden

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Wat verlang ik ernaar om een ​​klein beetje te vallen

Om uit de lijnen te dansen en van het licht af te dwalen

Maar ik ben bang dat ik verliefd op je word

Is om van een grote en gruwelijke hoogte te vallen

Dus je weet dat ik het aan een vriend heb gevraagd, op een slechte dag

Haar man had haar net verlaten, ze ging zitten op de stoel die hij had achtergelaten

Ze zei: «Wat is liefde, waar heb ik het vandaan?

Wie aan liefde dacht, is geen vriend van mij»

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Toen ik alles had, gaf ik het op

Voor de schouder van je oprit en de woorden die ik nog nooit heb gevoeld

Dus voor jou kwam ik zo ver over de sporen

Tien mijl boven de limiet, en zonder veiligheidsgordel, en ik zou het opnieuw doen

Voor vanavond rende ik door de hordeuren van discretie

Want ik werd wakker uit een nachtmerrie die ik niet kon uitstaan ​​om te zien

Je wandelde door de heuvels van Iowa

En je dacht niet aan mij

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Iowa, Iowa, ik, Iowa

Iowa, Iowa, ik, Iowa