Emerald - Dar Williams

I have gone to the west:

The emerald kingdom highway

It’s like a hero’s path I’m following

I don’t know what to think

What to do with myself today

Shouldn’t I hear the future calling me?

Under a low cloud

Vanishing up through the treeline of the mountain

Catching the light from the morning on a river come to life:

The grand Columbia

I’ve returned this time

Through these cascades in autumn

And for once, I am unquestioning

I can see the boatmen shout

Over the wind and engines

As the gold coins shower from aspen trees

And into the twilight

The hazy moon on the amethystine river

Watching the hair and lifting up

And her wings spread wide as the Columbia

Unbeknownst to my pride

I had filled my memories

With these hours of gold and emerald light

Now I plunge my hands

Into all this time I’ve lived

And the jewels spill through my fingers

I am back in the west

On this canyon highway

I can see a girl is passing

She is going so fast

I can hardly tell it’s me

Doesn’t she know that she’ll be traveling

Under a low cloud

Out of the northwest and through the Rocky Mountains

Across the prairies to the Appalachian

Rises now the Pennsylvania farms into the traffic of the eastern cities

Into my town, onto my street

Up the stairs, into my house

Grab the kids, and out the back into the garden

Ik ben naar het westen gegaan:

De smaragdgroene snelweg

Het is als het pad van een held dat ik volg

Ik weet niet wat ik moet denken

Wat te doen met mezelf vandaag?

Zou ik de toekomst niet moeten horen roepen?

Onder een lage wolk

Verdwijnen door de boomgrens van de berg

Het licht van de ochtend vangen op een rivier die tot leven komt:

Het grote Colombia

Ik ben deze keer terug

Door deze watervallen in de herfst

En voor een keer ben ik onvoorwaardelijk

Ik zie de schippers schreeuwen

Over de wind en motoren

Als de gouden munten uit espenbomen vallen

En in de schemering

De wazige maan op de amethistijnrivier

Naar het haar kijken en optillen

En haar vleugels spreiden zich wijd als de Columbia

Buiten medeweten van mijn trots

Ik had mijn herinneringen gevuld

Met deze uren van goud en smaragdgroen licht

Nu steek ik mijn handen ineen

In al die tijd heb ik geleefd

En de juwelen stromen door mijn vingers

Ik ben terug in het westen

Op deze canyon-snelweg

Ik zie dat er een meisje langskomt

Ze gaat zo snel

Ik kan bijna niet zeggen dat ik het ben

Weet ze niet dat ze op reis gaat?

Onder een lage wolk

Uit het noordwesten en door de Rocky Mountains

Over de prairies naar de Appalachen

Stijgt nu de Pennsylvania-boerderijen in het verkeer van de oostelijke steden

In mijn stad, mijn straat in

De trap op, mijn huis in

Pak de kinderen, en achterom de tuin in