L'ère moderne - Danakil, Mighty Diamonds

On veut nous amener en douceur vers l'ère moderne

Dessiner les contours d’une société nouvelle

Un endroit où l’envie nous gouverne

Tous embarqués sur la même caravelle

Et à qui faire confiance à qui cacher ses peines?

A qui confier ses secrets sans qu’il ne les révèle?

La vie est une question ici et à voir où elle mène

J’ai peur qu’elle ne fournisse qu’une réponse artificielle

Que de fous la terre est pleine

Je ne saurais le dire

Que la réalité est cruelle

Je n’ai pas su l'écrire

(bis)

Je n’ai pas trouvé la mélodie

Qui porterait ce triste appel

Aux ouïes du monde en folie

Et sonnerait son grand réveil

Je n’ai pas pu polir ces vers

Hargneux mais plein de sentiments

De poésie mais de colère

Et de mes grincements de dents

Que de fous la terre est pleine

Je ne saurais le dire

Que la réalité est cruelle

Je n’ai pas su l'écrire

(bis)

Ze willen ons zachtjes naar de moderne tijd brengen

Teken de contouren van een nieuwe samenleving

Een plek waar afgunst ons regeert

Allen begonnen aan dezelfde karveel

En wie te vertrouwen aan wie om zijn verdriet te verbergen?

Aan wie kan hij zijn geheimen toevertrouwen zonder ze te onthullen?

Het leven draait hier allemaal om en zien waar het toe leidt

Ik ben bang dat ze gewoon een gekunsteld antwoord geeft

Hoe gek is de aarde vol

Ik zou niet weten hoe ik het moet zeggen

De realiteit is wreed

Ik wist niet hoe ik het moest schrijven

(bis)

Ik kon de melodie niet vinden

Wie zou deze droevige oproep verdragen?

In de oren van de wereld in waanzin

En zou zijn geweldige wekker laten klinken

Ik kon deze verzen niet polijsten

Nors maar vol gevoelens

Van poëzie maar van woede

En mijn tandengeknars

Hoe gek is de aarde vol

Ik zou niet weten hoe ik het moet zeggen

De realiteit is wreed

Ik wist niet hoe ik het moest schrijven

(bis)