Chez moi chu le bienvenu - D-track

Ma ville est pas parfaite, il faut bien se l’admettre

Mais c’est le premier endroit au monde où on m’accepte

Le premier endroit au monde où j’me sens chez-moi

Ça me donne des émois quand j’vois ses pavés étroits

C’est pas Détroit ou Los Angeles

Mais icitte on me lance des sourires de manière honnête

J’pourrais marcher sur son corps comme on parcourt le globe

Retracer mon passé comme un archéologue

Tu vois ces bancs de parc ont tous été témoin

De mes premiers amours pis de mes premiers joints

J’pourrais aller loin mais j’dois revenir à ma ville

Come on dude c’est dur de renier ses classiques

Pis si un jour moi j’me sens vieux

J’irai m’y reposer jusqu'à ce que j’me sente mieux

J’ai fait les cent-lieues mais big up à ma banlieue

J’y reconnais là mon tempérament qui fait des envieux

J’aime les quartiers de ma rue

J’aime quand mon quartier donne des saluts

J’aime surtout planer au-dessus de ses avenues

J’aime me rappeler que chez moi bienvenu

J’connais Londres, New York pis j’connais Berlin

Mais rien au monde ne peut battre mon patelin

Ses trottoirs ont transporté les feuilles de mon premier automne

Ses rues connaissent mon auto quand chu devenu autonome

Mon auto roule sur ces souvenirs

Ça me saoule, me coupe le souffle

Permettez-moi de m’ouvrir

J’sais pas où j’vais mourir mais ce paysage est mortel

Peut-être que j’vais m’y retrouver post-mortem

Pis j’hanterai les boulevards avec mon nom gravé sur le ciment

Du plus haut des monuments

Pardonnez mon arrogance mais chu nostalgique

Come on dude, c’est dur de renier ses classiques

C’est magique, icitte j’me suis baptisé sans me restreindre

Ces pavés m’ont même donné mes premiers nicknames

Icitte chu privilégié pis c’est trop spécial

Pis quand j’y reviens dans ma tête j’entends ce message

Mijn stad is niet perfect, laten we eerlijk zijn

Maar het is de eerste plek ter wereld waar ik word geaccepteerd

De eerste plek ter wereld waar ik thuis noem

Ik krijg er kippenvel van als ik de smalle kasseien zie

Het is niet Detroit of Los Angeles

Maar hier glimlachen ze me op een eerlijke manier toe

Ik zou op haar lichaam kunnen lopen alsof we de wereld rondreizen

Het traceren van mijn verleden als archeoloog

Zie dat deze parkbanken er allemaal getuige van zijn geweest

Van mijn eerste liefdes en van mijn eerste joints

Ik zou ver kunnen komen, maar ik moet terug naar mijn stad

Kom op kerel, het is moeilijk om je klassiekers te ontkennen

En als ik me op een dag oud voel

Ik zal daar rusten tot ik me beter voel

Ik heb honderd mijlen gereisd, maar tot aan mijn buitenwijken

Ik herken daar mijn temperament waar mensen jaloers op zijn

Ik hou van de buurten in mijn straat

Ik vind het leuk als mijn buurt de groeten doet

Ik vind het vooral leuk om boven de lanen uit te stijgen

Ik herinner mezelf er graag aan dat welkom thuis

Ik ken Londen, New York en ik ken Berlijn

Maar niets ter wereld kan mijn geboorteplaats verslaan

De trottoirs droegen de bladeren van mijn eerste val

De straten kennen mijn zelf toen ik onafhankelijk werd

Mijn auto rijdt op deze herinneringen

Ik word er dronken van, het beneemt me de adem

laat me opengaan

Ik weet niet waar ik ga sterven, maar dit landschap is dodelijk

Misschien vind ik mezelf daar post-mortem

En ik zal de boulevards achtervolgen met mijn naam in cement gekerfd

Van de hoogste monumenten

Vergeef me mijn arrogantie, maar ik ben nostalgisch

Kom op kerel, het is moeilijk om je klassiekers te ontkennen

Het is magie, hier heb ik mezelf gedoopt zonder mezelf te beperken

Deze kasseien bezorgden me zelfs mijn eerste bijnamen

Hier ben ik bevoorrecht en het is te speciaal

En als ik er in mijn hoofd weer naar terug ga hoor ik deze boodschap