She Is Dead And All Fall Down - Current 93

Since disappointment and despair

The vainness of al hopes declare

Since toss’d upon this restless main

I strive 'gainst wind and waves in vain

The more I struggle for the shore

Misfortunes overwhelm the more

Then since I struggle to maintain

And strive alas to live in vain

I’ll hope no more--since prov’d and tried

The feeble light she once supplied

Resembled but a taper’s ray

That only burns to die away

And leave one lost in endless night

(My follies but exposed to sight)

Then come misfortunes as you will

Oppressions sink we lower still

Haste keen despair and urge my doom

And all that haunt the wretched come

Fate from my heart all fears expunge

I stand resolv’d to take the plunge

Oh thou great Being who resides

Far above where yon ether glides

Whose power almighty piercing eye

Marks all on earth in air and sky

Who oft (such care we ought to praise)

This sand-grain call’d a world surveys

Nor deems unworthy of thy care

Vain men as worthless as we are

Wh ooft with liberal hands bestows

Thy guiding mercy here below

And while our sins so multiply

Like mountains heap’d before thee lie

So loath — so tempted to chastize

And then to bless us in disguise

To disappoint our restless schemes

Our airy hopes and foolish dreams

Is but to prove the empty shew

Or painting happiness below

Oh thou that hears the wretched call

Thou universal friend to all…

Sinds teleurstelling en wanhoop

De ijdelheid van alle hoop verklaren

Sinds gooide op deze rusteloze main

Ik streef tevergeefs naar wind en golven

Hoe meer ik strijd voor de kust

Ongelukken overweldigen des te meer

En aangezien ik moeite heb om te onderhouden

En probeer helaas tevergeefs te leven

Ik hoop niet meer - sinds bewezen en geprobeerd

Het zwakke licht dat ze ooit gaf

Het leek op een taper's ray

Dat brandt alleen om weg te sterven

En laat er een verloren in de eindeloze nacht

(Mijn dwaasheden maar blootgesteld aan het zicht)

Kom dan ongeluk zoals je wilt

Onderdrukking zinken we nog lager

Haast je tot grote wanhoop en dring aan op mijn ondergang

En alles wat de ellendige achtervolgt, komt

Het lot uit mijn hart, alle angsten verdwijnen

Ik ben vastbesloten om de sprong te wagen

Oh jij grote Wezen die woont

Ver boven waar je ether glijdt

Wiens kracht almachtig doordringend oog?

Markeert alles op aarde in de lucht en in de lucht

Wie vaak (zo'n zorg zouden we moeten prijzen)

Deze zandkorrel noemt een wereldonderzoek

Noch acht uw zorg onwaardig

IJdele mannen net zo waardeloos als wij

Wie met liberale handen schenkt

Uw leidende genade hier beneden

En terwijl onze zonden zo vermenigvuldigen

Zoals bergen opgestapeld voor je liggen

Zo walgelijk - zo in de verleiding om te kastijden

En dan om ons te zegenen in vermomming

Om onze rusteloze plannen teleur te stellen

Onze luchtige hoop en dwaze dromen

Is slechts om de lege toon te bewijzen

Of hieronder geluk schilderen

Oh jij die de ellendige roep hoort

Jij universele vriend voor iedereen...