Bloodstreamruns - Nature and Organisation, Current 93

As I descended with the Dogs Blood Rising, so then I ascended to the Thunder

Perfect Mind.

Great grey bloodspeckled slabs of slate have fallen — this is my

vision in the croaking jeering world: All idiotic faces and swollen hearts;

in the papers the faces are not real, in the world the faces are not real —

but in the Heart of the Hearts the Face is real.

The dead die abroad,

the crows fly, the wolves fly, and four poorly painted cardboard horsemen

sheet over the back of the winds

They are not legion — but close

God walked on Earth in those days.

Now, still, in my Hearts He walks still

In the green fields far away there is a solid tree (mother and the Sign she

makes).

On the brokenhorse zodiac signs, yellow face passes (All the Rainbow

her arms were…).

All books piled up in dirty heaps, craterlike surface,

pitted — Oh, bellissima — Largherana — if the seahorse was golden, colden…

and talking back the bloody streams of God’s own Pain: «Why should we have

compassion for others, when God Himself has had no pity… on others?

««Take back the bloodspeech», she said to me… Certain colours came from her

body;

she is alone!

God walked on Earth in those days.

Now, still, in my Hearts He walks still

And the brokenface of this horizoned world is covered by crystalcross ice.

And the brokenface of this horizoned world is covered by crystalcross ice…

when this whole wide eyeless world sighs, this eyeless world sighs…

All the stars are souls each single planet is the lifeflame of the nothingy

eternally spark.

I cannot believe despite the evidence of one Godeye and one

pooreye that this world is God’s own bloodred grassgreen blueblack skypied

Paradise.

When I lay in the arms of one woman I said to her silent: «You will be forever mine though You go as You shall though You diediedie.

Sleep as You shall die I shall love You always between Your bodies.

I pray that I shall be forever Thine.

If I say to You Love then Listen You

should be crowned above all.»

God walked on Earth in those days.

Now still, in my Hearts He walks still

Zoals ik afdaalde met de Dogs Blood Rising, zo steeg ik op naar de Thunder

Perfecte geest.

Er zijn grote grijze, met bloed bevlekte platen leisteen gevallen — dit is mijn

visie in de kwakende joelende wereld: alle idiote gezichten en gezwollen harten;

in de kranten zijn de gezichten niet echt, in de wereld zijn de gezichten niet echt —

maar in het hart van de harten is het gezicht echt.

De doden sterven in het buitenland,

de kraaien vliegen, de wolven vliegen, en vier slecht geschilderde kartonnen ruiters

laken over de rug van de wind

Ze zijn niet legio — maar dichtbij

God wandelde in die dagen op aarde.

Nu, nog steeds, in mijn hart loopt hij stil

In de groene velden ver weg staat een stevige boom (moeder en het teken ze

maakt).

Op de sterrenbeelden van het gebroken paard passeert een geel gezicht (All the Rainbow

haar armen waren...).

Alle boeken opgestapeld in vuile hopen, kraterachtig oppervlak,

ontpit — Oh, bellissima — Largherana — als het zeepaardje goudkleurig was, koud...

en pratend terug de bloedige stromen van Gods eigen pijn: «Waarom zouden we hebben?

mededogen met anderen, terwijl God Zelf geen medelijden heeft gehad... met anderen?

««Haal de bloedspraak terug», zei ze tegen me… Bepaalde kleuren kwamen van haar

lichaam;

zij is alleen!

God wandelde in die dagen op aarde.

Nu, nog steeds, in mijn hart loopt hij stil

En het gebroken gezicht van deze wereld met horizonten is bedekt met ijskristallen.

En het gebroken gezicht van deze wereld met horizonten is bedekt met ijskristallen...

wanneer deze hele wijde, oogloze wereld zucht, deze oogloze wereld zucht...

Alle sterren zijn zielen, elke afzonderlijke planeet is de levensvlam van het niets

eeuwig vonk.

Ik kan niet geloven ondanks het bewijs van één Godeye en één

arme oog dat deze wereld Gods eigen bloedrood grasgroen blauwzwart skypied is

Paradijs.

Toen ik in de armen van een vrouw lag, zei ik zwijgend tegen haar: «Je zult voor altijd de mijne zijn, al ga je, zoals je zult sterven.

Slaap terwijl je sterft, ik zal altijd van je houden tussen je lichamen.

Ik bid dat ik voor altijd de Uwe zal zijn.

Als ik zeg dat je liefhebt, luister dan naar jou

moet vooral gekroond worden.»

God wandelde in die dagen op aarde.

Nu nog steeds, in mijn hart loopt hij stil