Invocation of Almost - Current 93

Almost in the beginning was the murderer

And I fell faceless into the world

Unaware the moon had changed its face

Hallucinatory Mountain arose Atlantine

Constellations warped

Shed wings

Anointing tyranny of stars

I arose as Aleph, the Speller, the Killer

In my mind fractal texts

Broken grammars

Droning like honey

Sweeter than

Ziggurat, ⲁⲙⲛ̄ⲧⲉ

The voice or squeal or fear of Thunder

The thrushfaced Seven

Stars masking the reeds

In the middle of Aleph

As a coiled comet, the meteor

Murderer

My head was red as moons

Bubbling with threats

Doubled like the Trinity I shed

Under the river with the dog and the child

I speak speech and build the Wall again

And close off the storehouse

I dreamt nail veils on the Ka’aba

Dragging the Khabs

Build towers of voices screaming

Astaroth dr eamed vials of sap

I had one gold volume and whispered

«Can I go back to your Satanic flat?»

Killed spiders cold and ford black becks

Cheeks as red as pomegranates

Astaroth blushing curtseying

Smiling «Kiss the bride»

Or «Time is the Crime»

Or «I am true to you as the bluebirdbloodface

Full of grace and lice and moss and confusion»

Tiny voices like thumbs

Arise from Aleph as I was/am/shall be

On the Hallucinatory Mountain

Full of troubles and colours

And the sound of the sand

The perpetual Virgin of Evidence

Sly ghosts hover like gold

And pricks hunger for cats imagined

Burning as sadly as the sun

So where do I start unreal?

I was stripped by time

Part of time

In its flow, its fields

Its mirrors, masks

Strut around me

But bending me too

Did it take me with it?

Was I floating above it?

Through it?

I was an oracle for nothing at all

Not even the birds breaking faces to my past

Back in the form of the Mountain

I envisaged the women

Open to me as 93 Thelemic 93 flowers

The folds splay crazily and shining

Their fast unfurling sunbeams

Forcing bright smudges in my past

But in my mind July or gorgon

The flowers shut

Spring snap sharp and lock

The door and gate and vial and fountain

The fields of rape were barley or wheat

Barely beds for the Killer waiting

Giddy with spores

I planted my past

In all who approached

And prayed for Babron

Lined phrases/boxes

Hymned the breeze

Bijna in het begin was de moordenaar

En ik viel gezichtsloos de wereld in

Onwetend dat de maan van gezicht was veranderd

Hallucinerende berg ontstond Atlantine

sterrenbeelden kromgetrokken

Vleugels afwerpen

Zalving van de tirannie van sterren

Ik ben ontstaan ​​als Aleph, de Speller, de Killer

In mijn gedachten fractal-teksten

Gebroken grammatica's

Dronken als honing

Zoeter dan

Ziggurat,

De stem of het gepiep of de angst voor Thunder

De spruwgezicht Seven

Sterren maskeren het riet

In het midden van Aleph

Als een opgerolde komeet is de meteoor

Moordenaar

Mijn hoofd was zo rood als manen

Bruisend van bedreigingen

Verdubbeld als de Drie-eenheid die ik werp

Onder de rivier met de hond en het kind

Ik spreek spraak en bouw de muur opnieuw

En sluit het pakhuis af

Ik droomde spijkersluiers op de Ka'aba

De Khabs slepen

Bouw torens van schreeuwende stemmen

Astaroth dr. eamed flesjes sap

Ik had één gouden volume en fluisterde

"Kan ik teruggaan naar je satanische flat?"

Gedood spinnen koud en doorwaadbare zwarte wenken

Wangen zo rood als granaatappels

Astaroth bloost, maakt een buiging

Glimlachend "Kus de bruid"

Of «Tijd is de misdaad»

Of "Ik ben je trouw als de bluebirdbloodface"

Vol met gratie en luizen en mos en verwarring»

Kleine stemmen zoals duimen

Sta op uit Aleph zoals ik was/ben/zal zijn

Op de hallucinerende berg

Vol met problemen en kleuren

En het geluid van het zand

De eeuwige Maagd van Bewijs

Sluwe geesten zweven als goud

En prikt honger naar katten ingebeeld

Zo treurig brandend als de zon

Dus waar begin ik onwerkelijk?

Ik was uitgekleed door de tijd

Een deel van de tijd

In zijn stroom, zijn velden

Zijn spiegels, maskers

Strut om me heen

Maar mij ook buigen

Heeft het me meegenomen?

Zweefde ik erboven?

Er doorheen?

Ik was voor niets een orakel

Zelfs niet de vogels die gezichten breken naar mijn verleden

Terug in de vorm van de berg

Ik had de vrouwen voor ogen

Open voor mij als 93 Thelemic 93 bloemen

De plooien spreiden waanzinnig en glanzend

Hun snel ontvouwende zonnestralen

Heldere vegen forceren in mijn verleden

Maar in mijn gedachten juli of gorgon

De bloemen sluiten

Lente snap scherp en lock

De deur en poort en flacon en fontein

De velden van verkrachting waren gerst of tarwe

Nauwelijks bedden voor de Killer die wacht

Duizelig met sporen

Ik heb mijn verleden geplant

In alle mensen die benaderden

En bad voor Babron

Gelijnde zinnen/vakken

Hymneerde de wind