I Have A Special Plan For This World - Current 93

(In her eyes tonight

There’s a glow tonight

They’re so bright they could light

Fountainbleu tonight

She’s so gracious

So vivacious

She is not thinking of me

Bless her little heart

Crooked to the core

Acting out a part

What a rollicking, frollicking bore!

She’s such fun tonight

She’s a treat tonight

You could spread her on bread

She’s so sweet tonight)

When everyone you have ever loved is finally gone

When everything you have ever wanted is finally done with

When all of your nightmares are for a time obscured

As by a shining brainless beacon

Or a blinding eclipse of the many terrible shapes of this world

When you are calm and joyful

And finally entirely alone

Then in a great new darkness

You will finally execute your special plan

One needs to have a plan, someone said who was turned away into the shadows

And who I had believed was sleeping or dead

Imagine, he said, all the flesh that is eaten

The teeth tearing into it

The tongue tasting its savour

And the hunger for that taste

Now take away that flesh, he said

Take away the teeth and the tongue

The taste and the hunger

Take away everything as it is

That was my plan

My own special plan for this world

I listened to these words and yet I did not wonder

If this creature whom I had thought sleeping or dead would ever approach his

vision

Even in his deepest dreams

Or his most lasting death

Because I had heard of such plans, such visions

And I knew they did not see far enough

But what was demanded in a way of a plan

Needed to go beyond tongue and teeth and hunger and flesh

Beyond the bones and the very dust of bones and the wind that would come to

blow the dust away

And so I began to envision a darkness that was long before the dark of night

And a strangely shining light

That owed nothing to the light of day

That day may seem like other days

Once more we feel the tiny-legged trepidations

Once more we are mangled by a great grinding fear

But that day will have no others after

No more worlds like this will follow

Because I have a plan

A very special plan

No more worlds like this

No more days like that

There are but four ways to die, a sardonic spirit might have said to me

There is dying that occurs relatively suddenly

There is dying that occurs relatively gradually

There is dying that occurs relatively painlessly

There is the death that is full of pain

Thus by various means they are combined

The sudden and the gradual

The painless and the painful

To yield but four ways to die

And there are no others

Even after the voice stopped speaking

I listened for it to speak again

After hours and day and years had passed

I listened for some further words

Yet all I heard were the faintest echoes reminding me

There are no others

There are no others

Was it then that I began to conceive for this world

A special plan?

There are no means for escaping this world

It penetrates even into your sleep

And is its substance

You are caught in your own dreaming

Where there is no space

And are held forever where there is no time

You can do nothing you are not told to do

There is no hope for escape from this dream

That was never yours

The very words you speak are only its very words

And you talk like a traitor

Under its incessant torture

There are many who have designs upon this world

And dream of wild and vast reformations

I have heard them talking in their sleep

Of elegant mutations

And cunning annihilations

I have heard them whispering in the corners of crooked houses

And in the alleys and narrow back streets of this crooked creaking universe

Which they, with their new designs, would make straight and sound

But each of these new and ill-conceived designs

Is deranged in its heart

For they see this world as if it were alone and original

And not as only one of countless others

Whose nightmares all proceed

Like a hideous garden grown from a single seed

I have heard these dreamers talking in their sleep

And I stand waiting for them

As at the top of a darkened flight of stairs

They know nothing of me

And none of the secrets of my special plan

While I know every crooked creaking step of theirs

It was the voice of someone who was waiting in the shadows

Who was looking at the moon and waiting for me to turn the corner

And enter a narrow street

And stand with him in the dull glaze of moonlight

Then he said to me

He whispered

That my plan was misconceived

That my special plan for this world was a terrible mistake

Because, he said, there is nothing to do and there is no where to go

There is nothing to be and there is no one to know

Your plan is a mistake, he repeated

This world is a mistake, I replied

The children always followed him

When they saw him hopping by

A funny walk

A funny man

A funny, funny, funny man

He made them laugh sometimes

He made them laugh, oh yes he did

He did, he did, he did, he did

Oh how he made them roll

One day he took them to a place he knew, a special place

And told them things about this world

This funny, funny, funny world

Which made them laugh sometimes

He made them laugh, oh yes he did

He did, he did, he did, he did

Oh how he made them roll

Then the funny little man who made them laugh

Sometimes he did

Revealed to them his special plan

His very special funny plan

Knowing they would understand

And maybe laugh sometimes

He made them laugh

Oh yes he did

He did, he did, he did, he did

Their eyes grew wide beneath their lids

And how he made them roll

I first learned the facts from a lunatic

In a dark and quiet room that smelled of stale time and space

There are no people

Nothing at all like that

The human phenomenon is but the sum of densely coiled layers of illusion

Each of which winds itself upon the supreme insanity

That there are persons of any kind

When all there can be is mindless mirrors

Laughing and screaming as they parade about

In an endless dream

But when I asked the lunatic what it was that saw itself within these mirrors

As they marched endlessly in stale time and space

He only rocked and smiled

Then he laughed and screamed

And in his black and empty eyes

I saw for a moment, as in a mirror

A formless shade of divinity

In flight from its stale infinity

Of time and space and the worst of all

Of this world’s dreams

My special plan for the laughter

And the screams

We went to see some little show

That was staged in an old shed

Past the edge of town

And in its beginnings all seemed well

The miniature curtain stage glowed in the darkness

While those dolls bounced along on their strings before our eyes

And in its beginnings all seemed well

But then there came a subtle turning point

Which some had noticed (and I was one)

Who quietly left the show (no, I did not)

Because I could see where things were going

As the antics of those dolls grew strange

And the fragile strings grew taut

With the tiny pullings of tiny limbs

The others around me became appalled

And turned away and abandoned the show

That was staged in an old shed

Past the edge of town

But I wanted to witness what could never be

I wanted to see what could not be seen

But the moment of consummate disaster

When puppets turn to face the puppet master

It was twilight and I stood in the greyish haze of a vast empty building

When the silence was enriched by a reverberant voice

All the things of this world, it said

Are of but one essence

For which there are no words

This is the greater part which has no beginning or end

And the one essence of this world for which there can be no words

Is but all the things of this world

This is the lesser part which had a beginning and shall have an end

And for which words were conceived solely to speak of

The tiny broken beings of this world, it said

The beginnings and endings of this world, it said

For which words were conceived solely to speak of

Now remove these words and what remains, it asks me

As I stood in the twilight of that vast empty building

But I did not answer

The question echoed over and over

But I remained silent until the echoes died

And as twilight passed into evening I felt my special plan

For which there are no words

Moving towards a greater darkness

There are some who have no voices

Or none that will ever speak

Because of the things they know about this world

And the things they feel about this world

Because the thoughts that fill a brain

That is a damaged brain

Because the pain that fills a body

That is a damaged body

Exist in other worlds

Countless other worlds

Each of which stands alone in an infinite empty blackness

For which no words have been conceived

And where no voices are able to speak

When a brain is filled only with damaged thoughts

When a damaged body is filled only with pain

And stands alone in a world surrounded by infinite empty blackness

And exists in a world for which there is no special plan

(When everyone you have ever loved is finally gone)

When everyone you have ever loved is finally gone

When everything you have ever wanted is finally done with

When all of your nightmares are for a time obscured

As by a shining brainless beacon

Or a blinding eclipse of the many terrible shapes of this world

When you are calm and joyful

And finally entirely alone

Then in a great new darkness

You will finally execute your special plan

When everyone you have ever loved is finally gone

When everything you have ever wanted is finally done with

When all of your nightmares are for a time obscured

As by a shining brainless beacon

Or a blinding eclipse of the many terrible shapes of this world

When you are calm and joyful

And finally entirely alone

Then in a great new darkness

You will finally execute your special plan

(In haar ogen vanavond

Er is een gloed vanavond

Ze zijn zo fel dat ze kunnen oplichten

Fountainbleu vanavond

Ze is zo gracieus

Zo levendig

Ze denkt niet aan mij

Zegen haar kleine hart

Scheef tot op het bot

Een rol spelen

Wat een onstuimige, dartelende saaiheid!

Ze is zo leuk vanavond

Ze is een traktatie vanavond

Je zou haar op brood kunnen smeren

Ze is zo lief vanavond)

Als iedereen van wie je ooit hebt gehouden eindelijk weg is

Als alles wat je ooit wilde, eindelijk klaar is

Wanneer al je nachtmerries een tijdlang verduisterd zijn

Als door een stralend hersenloos baken

Of een verblindende verduistering van de vele verschrikkelijke vormen van deze wereld

Als je kalm en vrolijk bent

En eindelijk helemaal alleen

Dan in een geweldige nieuwe duisternis

Je zult eindelijk je speciale plan uitvoeren

Je moet een plan hebben, zei iemand die weggedraaid was in de schaduw

En van wie ik had gedacht dat hij sliep of dood was?

Stel je voor, zei hij, al het vlees dat wordt gegeten?

De tanden die erin scheuren

De tong proeft zijn smaak

En de honger naar die smaak

Neem nu dat vlees weg, zei hij

Haal de tanden en de tong weg

De smaak en de honger

Neem alles weg zoals het is

Dat was mijn plan

Mijn eigen speciale plan voor deze wereld

Ik luisterde naar deze woorden en toch vroeg ik me niet af

Als dit wezen waarvan ik dacht dat het slapend of dood was ooit het zijne zou naderen...

visie

Zelfs in zijn diepste dromen

Of zijn meest blijvende dood

Omdat ik had gehoord van zulke plannen, zulke visioenen

En ik wist dat ze niet ver genoeg konden kijken

Maar wat werd er gevraagd op een manier van een plan?

Nodig om verder te gaan dan tong en tanden en honger en vlees

Voorbij de botten en het stof van botten en de wind die zou komen

blaas het stof weg

En dus begon ik me een duisternis voor te stellen die lang voor het donker was

En een vreemd schijnend licht

Dat was niets te danken aan het daglicht

Die dag lijkt misschien op andere dagen

Opnieuw voelen we de angsten op kleine benen

Opnieuw worden we verminkt door een grote, schurende angst

Maar die dag zullen geen andere hebben na

Dit soort werelden zullen niet meer volgen

Omdat ik een plan heb

Een heel speciaal abonnement

Geen werelden meer zoals deze

Zulke dagen niet meer

Er zijn maar vier manieren om te sterven, zou een sardonische geest tegen me hebben gezegd:

Er is een overlijden dat relatief plotseling plaatsvindt

Er is sterven dat relatief geleidelijk plaatsvindt

Er is sterven dat relatief pijnloos gebeurt

Er is de dood die vol pijn is

Ze worden dus op verschillende manieren gecombineerd

Het plotselinge en het geleidelijke

Het pijnloze en het pijnlijke

Om maar vier manieren op te leveren om te sterven

En er zijn geen anderen

Zelfs nadat de stem stopte met spreken

Ik heb geluisterd om het weer te laten spreken

Nadat uren en dagen en jaren waren verstreken

Ik luisterde naar wat meer woorden

Maar het enige wat ik hoorde waren de zwakste echo's die me eraan herinnerden

Er zijn geen anderen

Er zijn geen anderen

Was het toen dat ik zwanger begon te worden voor deze wereld?

Een speciaal abonnement?

Er zijn geen manieren om aan deze wereld te ontsnappen

Het dringt zelfs door tot in je slaap

En is de inhoud ervan?

Je zit gevangen in je eigen dromen

Waar er geen ruimte is

En worden voor altijd vastgehouden waar geen tijd is

U kunt niets doen wat u niet is opgedragen te doen

Er is geen hoop om aan deze droom te ontsnappen

Dat was nooit van jou

De woorden die je spreekt zijn slechts de woorden ervan

En je praat als een verrader

Onder zijn onophoudelijke marteling

Er zijn velen die ontwerpen op deze wereld hebben

En droom van wilde en enorme hervormingen

Ik heb ze horen praten in hun slaap

Van elegante mutaties

En sluwe vernietigingen

Ik heb ze horen fluisteren in de hoeken van scheve huizen

En in de steegjes en smalle straatjes van dit kromme krakende universum

Die ze, met hun nieuwe ontwerpen, recht en degelijk zouden maken

Maar elk van deze nieuwe en ondoordachte ontwerpen

Is gestoord in zijn hart

Want ze zien deze wereld alsof ze alleen en origineel is

En niet als slechts één van de talloze anderen

Wiens nachtmerries allemaal doorgaan

Als een afschuwelijke tuin die is gegroeid uit een enkel zaadje

Ik heb deze dromers horen praten in hun slaap

En ik sta op ze te wachten

Zoals bovenaan een verduisterde trap

Ze weten niets van mij

En geen van de geheimen van mijn speciale plan

Terwijl ik elke kromme krakende stap van hen ken

Het was de stem van iemand die in de schaduw stond te wachten

Die naar de maan keek en wachtte tot ik de hoek omging?

En ga een smalle straat in

En sta met hem in het doffe glazuur van het maanlicht

Toen zei hij tegen mij:

Hij fluisterde

Dat mijn plan verkeerd was opgevat

Dat mijn speciale plan voor deze wereld een verschrikkelijke vergissing was

Omdat, zei hij, er niets te doen is en er geen plaats is om naartoe te gaan

Er is niets om te zijn en er is niemand om te weten

Je plan is een vergissing, herhaalde hij

Deze wereld is een vergissing, antwoordde ik

De kinderen volgden hem altijd

Toen ze hem voorbij zagen springen

Een grappige wandeling

Een grappige man

Een grappige, grappige, grappige man

Hij maakte ze soms aan het lachen

Hij maakte ze aan het lachen, oh ja dat deed hij

Hij deed, hij deed, hij deed, hij deed

Oh hoe hij ze liet rollen

Op een dag nam hij ze mee naar een plek die hij kende, een speciale plek

En vertelde hen dingen over deze wereld

Deze grappige, grappige, grappige wereld

Waar ze soms om moesten lachen

Hij maakte ze aan het lachen, oh ja dat deed hij

Hij deed, hij deed, hij deed, hij deed

Oh hoe hij ze liet rollen

Dan de grappige kleine man die hen aan het lachen maakte

Soms deed hij dat

Heeft hun zijn speciale plan onthuld

Zijn heel speciale grappige plan

Wetende dat ze het zouden begrijpen

En misschien soms lachen

Hij maakte ze aan het lachen

Oh ja dat deed hij

Hij deed, hij deed, hij deed, hij deed

Hun ogen werden wijd onder hun oogleden

En hoe hij ze liet rollen

Ik leerde de feiten voor het eerst van een gek

In een donkere en stille kamer die rook naar oude tijd en ruimte

Er zijn geen mensen

Helemaal niets van dat

Het menselijke fenomeen is slechts de som van dicht op elkaar gerolde lagen van illusie

Elk van die winden zich op de opperste waanzin

Dat er personen van welke aard dan ook zijn

Wanneer er alleen maar hersenloze spiegels kunnen zijn

Lachend en schreeuwend terwijl ze rond paraderen

In een eindeloze droom

Maar toen ik de gek vroeg wat het was dat zichzelf in deze spiegels zag

Terwijl ze eindeloos marcheerden in oude tijd en ruimte

Hij wiegde alleen en glimlachte

Toen lachte en schreeuwde hij

En in zijn zwarte en lege ogen

Ik zag even, als in een spiegel

Een vormloze schaduw van goddelijkheid

Tijdens de vlucht vanuit zijn muffe oneindigheid

Van tijd en ruimte en het ergste van alles

Van de dromen van deze wereld

Mijn speciale plan voor het lachen

En het geschreeuw

We gingen naar een kleine show

Dat werd opgevoerd in een oude schuur

Voorbij de rand van de stad

En in het begin leek alles goed

Het miniatuur gordijnpodium gloeide in de duisternis

Terwijl die poppen voor onze ogen aan hun touwtjes stuiterden

En in het begin leek alles goed

Maar toen kwam er een subtiel keerpunt

Wat sommigen hadden opgemerkt (en ik was er een)

Die stilletjes de show verliet (nee, dat deed ik niet)

Omdat ik kon zien waar het heen ging

Naarmate de capriolen van die poppen vreemd werden

En de fragiele snaren werden strak

Met de kleine trekken van kleine ledematen

De anderen om me heen werden ontsteld

En draaide zich om en verliet de show

Dat werd opgevoerd in een oude schuur

Voorbij de rand van de stad

Maar ik wilde getuige zijn van wat nooit zou kunnen zijn

Ik wilde zien wat niet te zien was

Maar het moment van de volmaakte ramp

Wanneer poppen zich omdraaien naar de poppenspeler

Het schemerde en ik stond in de grijzige waas van een enorm leeg gebouw

Toen de stilte werd verrijkt met een galmende stem

Alle dingen van deze wereld, zei het:

Zijn van slechts één essentie

Waar geen woorden voor zijn

Dit is het grootste deel dat geen begin of einde heeft

En de enige essentie van deze wereld waarvoor geen woorden kunnen zijn

Is maar alle dingen van deze wereld

Dit is het kleinere deel dat een begin had en een einde zal hebben

En waarvoor woorden uitsluitend zijn bedacht om over te spreken

De kleine gebroken wezens van deze wereld, zei het:

Het begin en einde van deze wereld, zei het:

waarvoor woorden uitsluitend zijn bedacht om over te spreken

Verwijder nu deze woorden en wat overblijft, vraagt ​​het mij

Terwijl ik in de schemering van dat enorme lege gebouw stond

Maar ik heb niet geantwoord

De vraag echode keer op keer

Maar ik bleef stil tot de echo's dood gingen

En toen de schemering overging in de avond voelde ik mijn speciale plan

Waar geen woorden voor zijn

Op weg naar een grotere duisternis

Er zijn er die geen stem hebben

Of niemand die ooit zal spreken

Vanwege de dingen die ze weten over deze wereld

En de dingen die ze voelen over deze wereld

Omdat de gedachten die een brein vullen

Dat is een beschadigd brein

Omdat de pijn die een lichaam vult

Dat is een beschadigd lichaam

Bestaan ​​in andere werelden

Talloze andere werelden

Die elk op zichzelf staan ​​in een oneindige lege duisternis

waarvoor geen woorden zijn bedacht

En waar geen stemmen kunnen spreken

Wanneer een brein alleen gevuld is met beschadigde gedachten

Wanneer een beschadigd lichaam alleen gevuld is met pijn

En staat alleen in een wereld omringd door oneindige lege duisternis

En bestaat in een wereld waarvoor geen speciaal plan is

(Als iedereen van wie je ooit hebt gehouden eindelijk weg is)

Als iedereen van wie je ooit hebt gehouden eindelijk weg is

Als alles wat je ooit wilde, eindelijk klaar is

Wanneer al je nachtmerries een tijdlang verduisterd zijn

Als door een stralend hersenloos baken

Of een verblindende verduistering van de vele verschrikkelijke vormen van deze wereld

Als je kalm en vrolijk bent

En eindelijk helemaal alleen

Dan in een geweldige nieuwe duisternis

Je zult eindelijk je speciale plan uitvoeren

Als iedereen van wie je ooit hebt gehouden eindelijk weg is

Als alles wat je ooit wilde, eindelijk klaar is

Wanneer al je nachtmerries een tijdlang verduisterd zijn

Als door een stralend hersenloos baken

Of een verblindende verduistering van de vele verschrikkelijke vormen van deze wereld

Als je kalm en vrolijk bent

En eindelijk helemaal alleen

Dan in een geweldige nieuwe duisternis

Je zult eindelijk je speciale plan uitvoeren