Hourglass For Rosy Abelisk - Current 93

My life is measur’d by this glasse, this glass

By all those little Sands that thorough passe

See how they presse, see how they strive, which shall

With greatest speed speed and greatest quicknesse fall

See how they raise a little Mount, and then

With their owne weight doe levell it agen

But then th’have all got thorough, they give o’re

Their nimble sliding downe, and move no more

Just such is man whose houres still forward run

Being almost finsht ere they are begun

So perfect nothings, such light blasts are we

That ere w’are ought at all, we cease to be

Do what we will, our hasty minutes fly

And while we sleep what do we else but die?

How transient are our Joyes, how short their days!

They creepe on towards us, but flie away

How stinging are our sorrows!

where they gaine

But the least footing there they will remaine

How groundless are our hopes, how they deceive

Our childish thoughts, and onely sorrow leave!

How real are our feares!

they blast us still

Stil rend us, still with gnawing passions fill;

How senseless are our wishes, yet how great!

With that toile we pursue them with that sweat!

Yet most times for our hurts so small we see

Like Children crying for some mercurie

This gapes for Marriage, yet his fickle head

Knows not what cares waite on a Marriage bed

This woves Virginity, yet knows not what

Lonenesse, griefe, discontent, attends that state

Desires of wealth anothers wishes hold

And yet how many have been choak’d with Gold?

This onely hunts for honour yet whop shall

Ascend the higher, shall more wretched fall

This thirsts for knowledge, yet how is it bought?

With many a sleeplesse night and racking though?

This needs will travel, yet how dangers lay

Most secret Ambuscado’s in the way?

These triumph in their Beaty, though it shall

Like a pluck’t Rose or fading Little fall

Another hoasts strong armes, las Giants have

By silly Dwarfes been drag’d unto their grave

These ruffle in rich silke, though ne’re so gay

A well plum’d Peacock is more gay thatn they

Poore man, what art!

A Tennis ball of Errour

A ship of Glasse, toss’d in a Sea of terrour

Issuing in blood and sorrow from the wombe

Crauling in tears and mounting to the tombe

How slippery are thy pathes, how sure thy fall

How art thou Nothing when th’art most of all!

Mijn leven wordt gemeten door deze bril, dit glas

Door al die kleine Sands die grondig passeren

Zie hoe ze aandringen, zie hoe ze streven, wat zal

Met de grootste snelheidssnelheid en de grootste valsnelheid:

Kijk hoe ze een kleine berg oprichten, en dan

Met hun eigen gewicht doe je het egaliseren

Maar dan zijn ze allemaal grondig geworden, ze geven o're

Hun behendige glijden naar beneden, en bewegen niet meer

Precies zo is een man wiens uren nog steeds naar voren lopen

Bijna klaar voordat ze zijn begonnen

Dus perfecte dingen, zulke lichtflitsen zijn wij

Dat voordat we zouden moeten zijn, we ophouden te zijn

Doen wat we willen, onze haastige minuten vliegen voorbij

En terwijl we slapen, wat gaan we anders dan dood?

Hoe vergankelijk zijn onze Joyes, hoe kort zijn hun dagen!

Ze kruipen naar ons toe, maar vliegen weg

Hoe stekend is ons verdriet!

waar ze winnen

Maar de minste voet daar zullen ze blijven

Hoe ongegrond is onze hoop, hoe bedriegt ze?

Onze kinderachtige gedachten, en eenzaam verdriet vertrekken!

Hoe reëel zijn onze angsten!

ze blazen ons nog steeds op

Stil ons verscheuren, nog steeds met knagende hartstochten vullen;

Hoe zinloos zijn onze wensen, maar hoe groots!

Met dat zwoegen achtervolgen we ze met dat zweet!

Maar de meeste keren voor onze pijn zo klein dat we zien

Als kinderen die huilen om wat kwik

Dit gaapt voor het huwelijk, maar zijn wispelturige hoofd

Weet niet wat het uitmaakt om op een huwelijksbed te wachten

Dit weeft maagdelijkheid, maar weet niet wat

Eenzaamheid, verdriet, ontevredenheid, woont die staat bij

Verlangens naar rijkdom die andere wensen hebben

En toch, hoeveel zijn er door goud verstikt?

Dit jaagt alleen op eer, maar wie zal dat doen?

Stijg hoe hoger, zullen meer ellendigen vallen

Dit dorst naar kennis, maar hoe wordt het gekocht?

Met veel slapeloze nachten en rekken?

Deze behoeften zullen reizen, maar hoe gevaren liggen?

De meest geheime Ambuscado's in de weg?

Deze triomferen in hun Beaty, hoewel het zal

Als een pluk geen roos of een vervagende kleine herfst

Een ander heeft sterke armen, las Giants hebben

Door dwaze dwergen naar hun graf gesleept

Deze ruches in rijke silke, hoewel ne zo gay

Een goed gevulde pauw is meer homo dan zij

Arme man, wat een kunst!

Een tennisbal van Error

Een schip van glas, gegooid in een zee van terreur

Afgifte in bloed en verdriet vanaf de baarmoeder

Tranen in tranen en naar de tombe klimmen

Hoe glibberig zijn uw paden, hoe zeker uw val?

Hoe ben je niets, terwijl je het meest van alles bent!