Horsey - Current 93

She’s pouring brown gold

Into her veins

She lost her own way

Years ago

Her sister calls her

From the dark side of the night

And she falls with that call

It’s the only way out

She tells me «I love you»

But it’s only a game

So she slides through the silence

She’s fixing her time

To fall back into darkness

Again with a smile

«Don't touch me, I’m falling»

She laughs in the night

«Don't touch me, I shall return

When the wheel comes around

You see, we’re all born to suffer

We’re all born to fall

In a gry shaded world

That calls us to zero»

Her mothr mouth slits

Her father lies taken

She touches my body

But I crouch up to die

Down the Ramblas we’re walking

In Reykjavik we’re talking

The snow is moon-cold

The room freezes over

She’s reading a book

She’s finished it years ago

She’s tearing up paper

She’s tearing up life

But she only starts thinking

When her blood is brown

Gold is the colour

She promised me she’d wear

But Christ’s Blood turns black

His body she wears

But she dips Him in waters

Confession of faith

It’s hard to believe you

When you spit in my face

I don’t want to touch you

I don’t want to lie

In the brown-red gold slumber

You’ve taken to ride

I remember I was thinking

Only of you

But you shattered me nightly

You broke all your rules

I found myself falling

And then

And then

Through the wreckage of this parched life

And the pain of the next one

I said «fucking over

All of this is shit»

But still the wind calls

«Imperium»

When you rage at the Conqueror

You only rage at yourself

When you torture the Anointed

You only torture yourself

And you’ve listened to Piaf

But not to the Christ

So you sparkle the seconds

Then dissolve into mist

And the fog closes in

And you think about Crowley

You think it’s a game

But the game is just you

When shall you stop hiding

In the heart of your night?

When the cold tramway beckons

Where the cold tramway stops

And — Christ — I was thinking

Of your bent arm

«It is blue on the inside

It is blue on the outside»

You said, and then you buckled

As if you might die

There’s no point in living!

There’s no point in life!

And sometimes I hear you

At the back of my mind

And a golden door opens

But no light appears

There’s spit on the bridle

And there’s blood on the saddle

And you sleep in the shit

You’ve shut in yourself

And Christus is Equus

And Equus is God

And His name flies with fury

And the wind cuts through you

You follow in footsteps

Trod by a flower

Then I wanted to hold you

But You’re destined to fall

Ze giet bruin goud

In haar aderen

Ze verloor haar eigen weg

Jaren geleden

Haar zus noemt haar

Van de donkere kant van de nacht

En ze valt met die oproep

Het is de enige uitweg

Ze zegt tegen me «Ik hou van je»

Maar het is maar een spel

Dus ze glijdt door de stilte

Ze maakt haar tijd vast

Om terug te vallen in de duisternis

Opnieuw met een glimlach

"Raak me niet aan, ik val"

Ze lacht in de nacht

"Raak me niet aan, ik zal terugkeren"

Als het wiel rond komt

Zie je, we zijn allemaal geboren om te lijden

We zijn allemaal geboren om te vallen

In een grijs gearceerde wereld

Dat roept ons op tot nul»

Haar moeders mond spleet

Haar vader liegt genomen

Ze raakt mijn lichaam aan

Maar ik hurk om te sterven

Op de Ramblas lopen we

In Reykjavik praten we

De sneeuw is maankoud

De kamer bevriest

Ze is een boek aan het lezen

Ze heeft het jaren geleden afgemaakt

Ze verscheurt papier

Ze verscheurt het leven

Maar ze begint pas te denken

Wanneer haar bloed bruin is

Goud is de kleur

Ze beloofde me dat ze zou dragen

Maar het bloed van Christus wordt zwart

Zijn lichaam draagt ​​ze

Maar ze doopt Hem in het water

Geloofsbelijdenis

Het is moeilijk om je te geloven

Wanneer je in mijn gezicht spuugt

Ik wil je niet aanraken

Ik wil niet liegen

In de bruin-rood gouden sluimer

Je bent gaan rijden

Ik herinner me dat ik aan het denken was

Alleen van jou

Maar je verbrijzelde me elke avond

Je hebt al je regels overtreden

Ik merkte dat ik viel

En dan

En dan

Door het wrak van dit uitgedroogde leven

En de pijn van de volgende

Ik zei "verdomme"

Dit is allemaal shit»

Maar toch roept de wind

«Imperium»

Wanneer je woedend bent op de Veroveraar

Je bent alleen boos op jezelf

Wanneer je de Gezalfde martelt?

Je martelt alleen jezelf

En je hebt geluisterd naar Piaf

Maar niet aan de Christus

Dus je schittert de seconden

Los vervolgens op in mist

En de mist komt dichterbij

En je denkt aan Crowley

Je denkt dat het een spel is

Maar de game is alleen jij

Wanneer stop je met verstoppen?

Midden in je nacht?

Wanneer de koude tram lonkt

Waar de koude tram stopt

En — Christus — ik zat te denken

Van je gebogen arm

"Het is blauw aan de binnenkant"

Het is blauw aan de buitenkant»

Je zei, en toen knikte je

Alsof je zou kunnen sterven

Het heeft geen zin om te leven!

Het heeft geen zin in het leven!

En soms hoor ik je

In mijn achterhoofd

En er gaat een gouden deur open

Maar er verschijnt geen lampje

Er is spuug op het hoofdstel

En er zit bloed op het zadel

En je slaapt in de stront

Je hebt jezelf ingesloten

En Christus is Equus

En Equus is God

En Zijn naam vliegt van woede

En de wind snijdt door je heen

Je treedt in voetstappen

Betreden door een bloem

Toen wilde ik je vasthouden

Maar je bent voorbestemd om te vallen