Hooves - Current 93

Horses are riding into her arms

She lost her own way years ago

Her sister calls her from the far side of night

And she falls with that call

The only way out:

She tells me «I love you»

But it’s only a game

So she slides from the silence

She’s fixing a time

To move back into darkness;

Again with a smile

«Don't touch me — I’m falling»

She laughs in the night

«Don't catch me — I’ll return

When the wheel comes around

You see we’re all born to suffer

We’re all born to fall

In the fading world

That calls us to Zero»

She touches my body;

I crouch up to die

Down the ramblers we’re walking;

In Reykjavik, talking

She’s reading a book

Finished years ago

She’s tearing up paper — she’s tearing up life

But she only starts thinking

When her blood is brown

Gold is the colour she promised to wear

But Christ’s blood turns black

His body she bears

But she dipped him in water, and she blackened the faith.

It’s hard to believe them when they spit in your face

And I don’t want to touch you;

I don’t want to lie

In the brownredgold slumber

That you’ve taken to ride

I remember I was thinking only of you

And I built you a playground,

It was built up with crosses.

But you wanted a valley

Where horse could run free

We knew it was over when you stammered out lies

It’s hard to keep riding when the world is on fire

It’s hard to keep riding when your eyes fill with blood

It’s hard to keep riding when your grip has grown slack

It’s hard to keep riding when your network is sliding

We were listening to lions at Flantern with James

We were riding the trams to kneel at his wake

Though Christ is impaled through the Cross with His hands

You’d make your own gospel centred on hooves

Christ I was thinking of Your bended arm:

It is blue on the outside;

it is blue on the inside

You said as you buckled, as if you would die:

There’s no point in living.

there’s no point in life

There’s spit on the bridle: there’s blood in the saddle

And you slip in the shit — you shat in yourself

And Christus is Equus — and Equus is floored

You follow in footsteps made by a flower

Then I wanted to touch you —

But you’re destined to fall

Paarden rijden in haar armen

Ze verloor haar eigen weg jaren geleden

Haar zus belt haar vanaf de andere kant van de nacht

En ze valt met die oproep

De enige uitweg:

Ze zegt tegen me «Ik hou van je»

Maar het is maar een spel

Dus ze glijdt uit de stilte

Ze maakt een afspraak

Om terug te gaan naar de duisternis;

Opnieuw met een glimlach

«Raak me niet aan — ik val»

Ze lacht in de nacht

«Begrijp me niet — ik kom terug

Wanneer het wiel rond komt

Zie je, we zijn allemaal geboren om te lijden

We zijn allemaal geboren om te vallen

In de vervagende wereld

Dat roept ons op tot nul»

Ze raakt mijn lichaam aan;

Ik hurk om te sterven

We lopen langs de wandelaars;

In Reykjavik, praten

Ze is een boek aan het lezen

Jaren geleden voltooid

Ze verscheurt papier — ze verscheurt het leven

Maar ze begint pas te denken

Wanneer haar bloed bruin is

Goud is de kleur die ze beloofde te dragen

Maar het bloed van Christus wordt zwart

Zijn lichaam draagt ​​ze

Maar ze doopte hem in water en ze maakte het geloof zwart.

Het is moeilijk om ze te geloven als ze in je gezicht spugen

En ik wil je niet aanraken;

Ik wil niet liegen

In de bruinroodgouden slaap

Die je hebt genomen om te rijden

Ik herinner me dat ik alleen aan jou dacht

En ik heb een speeltuin voor je gebouwd,

Het was opgebouwd met kruisen.

Maar je wilde een vallei

Waar paard vrij kan rennen

We wisten dat het voorbij was toen je leugens stamelde

Het is moeilijk om te blijven rijden als de wereld in brand staat

Het is moeilijk om te blijven rijden als je ogen zich vullen met bloed

Het is moeilijk om te blijven rijden als je grip verslapt

Het is moeilijk om te blijven rijden als uw netwerk aan het glijden is

We luisterden naar leeuwen in Flatern met James

We zaten in de trams om te knielen bij zijn kielzog

Hoewel Christus met Zijn handen aan het kruis wordt gehangen

Je zou je eigen evangelie maken waarin de hoeven centraal staan

Jezus, ik dacht aan je gebogen arm:

Het is blauw aan de buitenkant;

het is blauw aan de binnenkant

Je zei terwijl je knikte, alsof je zou sterven:

Het heeft geen zin om te leven.

het heeft geen zin in het leven

Er zit spuug op het hoofdstel: er zit bloed in het zadel

En je glijdt in de stront - je schijt in jezelf

En Christus is Equus — en Equus is gevloerd

Je treedt in de voetsporen van een bloem

Toen wilde ik je aanraken -

Maar je bent voorbestemd om te vallen