An Ending - Current 93

Fourteen long years she lies oh she lies oh

And love as she lies she dreams in white stone

Colonnade marbled and balcony empty

A broken band brokenly marks broken time

Fourteen years she dreams oh she dreams oh

As dreamer she dreams on, as lover entwines

Her limbs grow round his limbs, she drinks from a bottle

She walks through the city she’s lost and then found

Fourteen long years, further back scattered

She sits on some beach and reasons with him

In the secret red moist heart, the most loved and most dark

The flame shaft and fierce dart, the rose-leaf and moss-part

Spreadeagled like starfish, most pain and most fear

Like flower of sea-grass, most fragile and harmless

Most fiery and bloody, most childlike and wrinkled

This starfish, this spider, most wretched and great

Do not cry for me;

let me show you the path

On which we neither come nor go

She smiles at me lake-wide, wet-brown-eyed and dark-skinned

Some dark moon unmoved stalks through our loss

Do not spend this night with me;

I shall make the fallen blind see

This too another broken toy, from broken girl gift to broken boy

I ask my sea-blue rushing mother:

Shall she hear the lions roar?

Veertien lange jaren ze liegt oh ze liegt oh

En liefde als ze ligt, ze droomt in witte steen

Colonnade gemarmerd en balkon leeg

Een gebroken band markeert gebroken tijd

Veertien jaar droomt ze oh ze droomt oh

Als dromer droomt ze verder, als minnaar verstrengelt

Haar ledematen groeien om zijn ledematen, ze drinkt uit een fles

Ze loopt door de stad die ze is kwijtgeraakt en dan weer gevonden

Veertien lange jaren, verder terug verstrooid

Ze zit op een strand en praat met hem

In het geheime rode vochtige hart, het meest geliefde en meest duistere

De vlamschacht en felle pijl, het rozenblad en mos-deel

Gespreid als zeesterren, de meeste pijn en de meeste angst

Als een bloem van zeegras, het meest kwetsbaar en ongevaarlijk

Meest vurig en bloederig, meest kinderlijk en gerimpeld

Deze zeester, deze spin, de meest ellendige en geweldige

Treur niet om mij;

laat me je het pad laten zien

Waarop we niet komen of gaan

Ze lacht naar me over het hele meer, met natte bruine ogen en een donkere huid

Een donkere maan sluipt onbewogen door ons verlies

Breng deze nacht niet met mij door;

Ik zal de gevallen blinden laten zien

Ook dit is weer een kapot speeltje, van een kapot meisjescadeau tot een kapotte jongen

Ik vraag mijn zeeblauwe haastige moeder:

Zal ze de leeuwen horen brullen?